0228

18

Sergo: śmierć „bolszewika doskonałego”

Dramat sądowy rozpoczął się 23 stycznia i natychmiast rozciągnął terror na tysiące nowych potencjalnych ofiar. Radek, któremu Stalin osobiście udzielał zapewne korepetycji, popisywał się swoim czarnym humorem, żartując, że wcale nie był torturowany podczas śledztwa; wręcz przeciwnie, to on przez całe miesiące torturował śledczych, odmawiając współpracy. Potem powiedział coś, co prawdopodobnie podyktował mu sam Stalin: „Ale są w naszym kraju pół-trockiści, ćwierć-trockiści, trockiści w jednej ósmej, ludzie, którzy nam pomagali, nie wiedząc o istnieniu organizacji terrorystycznej, lecz sympatyzując z nami”. Przesłanie było jasne i jeśli połączy się je z notatkami Wyszyńskiego, zagadka obłędnej przypadkowości terroru zostaje rozwiązana. Ci, którym brakowało ślepej wiary, musieli umrzeć.

Dwudziestego dziewiątego stycznia o 19.13 sędziowie udali się na naradę, a o 3.00 następnego ranka ogłosili werdykt. Trzynastu oskarżonych, w tym Piatakow, zostało skazanych na śmierć, lecz Radek otrzymał dziesięć lat więzienia. Błochin znów kierował egzekucjami. Jeżów został nagrodzony stanowiskiem generalnego komisarza bezpieczeństwa państwowego i mieszkaniem na Kremlu.

W Moskwie, pomimo temperatury -27 ⁰ C, dwieście tysięcy ogłupionych propagandą ludzi zgromadziło się na placu Czerwonym, niosąc transparenty z napisem: Werdykt sądu to werdykt ludu. Przemówił do nich Chruszczów, ciskając gromy na „Judasza-Trockiego”, z czego można było wnosić, iż Stalin jest wyobrażeniem Jezusa. (Wiemy od Jurija Żdanowa, że w żartach porównywał się z Jezusem). „Podnosząc rękę na towarzysza Stalina - oznajmił Chruszczów tłumom - podnieśli rękę na wszystko, co ludzkość ma najlepszego, ponieważ Stalin jest naszą nadzieją [...] Stalin jest