024

prowadzącymi zgadza się z wewnętrzną krawędzią zewnętrz nej płyty deskowania lub sprawdzić pionowe ustawienie deskowania przy pomocy p oz łomnicy.

Jednym z najważniejszych czynników decydujących o wartości ściany jest właściwe jej ubicie (rys. 32).

Przy ręcznym ubijaniu ścian grubość warstwy gliny nasypanej do deskowania powinna wynosić: dla chudej gliny 12 cm, a dla tłustej 10 cm. Jako sprawdzian grubości warstwy mogą

Rys. 33. Wykonanie ściany z gliny ubijanej w deskowaniu

służyć cegły ustawione na rąb (12 cm) lub klocki drewniane. W czasie ubijania wyjmuje się te cegły lub klocki.

Przy ubijaniu mechanicznymi ubijakami grubość nasypanej warstwy może wynosić 16 do 20 cm zależnie od tłusto-ści gliny.

Po ubiciu grubość warstwy powinna zmniejszyć się o 1/3, to znaczy, że przy ubijaniu ręcznym powinna mieć grubość 7 do 8 cm (6 do 7 warstw na wysokość deskowania).

Przy dobrym ubiciu i odpowiedniej wilgotności masy ubi-jak powinien „twardo oddawać”, jak przy uderzeniu w pień drzewa, mur zaś w stanie świeżym nie powinien ustępować pod naciskiem pięści.

Ubijanie powinno być szczególnie staranne przy ściankach deskowania, w węglach oraz przy otworach okiennych i drzwiowych, gdyż w przeciwnym razie w tych miejscach mur będzie kruszył 9ię i kawałki gliny będą odpadały. W tych miejscach należy glinę dodatkowo ubijać wąskim ubijakiem.

W celu ułatwienia wysychania ścian wewnątrz mur-u na każdym drewnianym ściągaczu ustawia się pionowo pośrodku ściany okrągłe gładkie kołki grubości około 6 cm i długości około 80 cm. Kolki powinny zwęzac się ku cloiowi * mieć u góry uchwyt dla ułatwienia ich wyciągania (rys. 33). Po wyjęciu dolnych ściągaczy deskowania i po wyciągnięciu kołków powstają w murze poprzeczne i pionowe kanały, którymi krąży powietrze wysuszając mur. Ponieważ w czasie ubijania kanały zatykają się gliną, trzeba zaraz po wyjęciu ściągaczy i kołków przetknąć je patykiem w celu połączenia poziomych i pionowych kanałów.

Po wyschnięciu ścian kanały poprzeczne wypełnia się częściowo gliną, kanały zaś pionowe pozostają niewypełnione.

Przy ubijaniu ścian należy stale zwracać uwagę na pionowe ustawienie deskowania. Gdyby nastąpiło wyboezenie ściany, to świeżą jeszcze ścianę można naprostować w następujący sposób: belkę ustawioną pochyło (zastrzał) pod kątem około 30° w stosunku do poziomu opiera się jednym końcem o ziemię, drugim o poprzeczkę deskowania i zabija się klin między belkę a deskowanie; żeby belka nie obsunęła się, wbija się kołek przy oparciu jej o ziemię. Nacisk belki na deskowanie wyprostowuje ścianę do pionu.

W celu zwiększenia przyczepności tynku na każdej drugiej warstwie ubitej gliny kładzie się kielnią przy deskowaniu zaprawę cementowo-waplenną 1:2:10 lub cementówo-glinianą 1:2:8. Z zaprawy formuje się listwę o przekroju trapezowym, o dólnym poziomym boku długości około 6 om i pionowym około 4 cm (rys. 33).

Jeżeli ściana jest ubijana nie na całej długości od węgła do węgła, a odcinkami, to mur należy zakończyć schodkowo i zwilżyć zakończenie przed połączeniem z dalszym odcinkiem ściany.

Połączenie ścian konstrukcyjnych należy wykonać jednolicie Ubijając jednocześnie obie łączone ściany. W miejscu połączenia zaleca się ułożenie (rys. 34) w odstępach około 50 cm w kierunku pionowym, okorowanych żerdzi o średnicy 3 do 4 cm, uprzednio umoczonych w szlamie glinianym.

W murze podokiennym również zaleca się położyć takie same 3 żerdzie, o 30 cm poniżej podokiennika, sięgające 20 cm poza linię bocznych ścian otworu.

51