0286

HOLLYWOODZKA HISTORIA

Niebawem jednak do cesarza dotarł telegram o upadku Szypki:

Szypka szturmowana z północy i południa została przez Turków porzucona,

przy czym na miejscu pozostawili armaty, chorągwie i cały obóz.

Po zdobyciu Szypki Rosjanie poznali wszelkie „rozkosze" barbarzyńskiego Wschodu - zabitym odcięto ręce, nosy, uszy, a niektórym - głowy. Oddział Hurki pomaszerował w góry. Przełęcz Szypka zdobyto. Droga do Bułgarii i dalej - na Stambuł stała otworem.

Pokonawszy przełęcz Szypka, rosyjskie pułki wraz z oddziałami ochotników bułgarskich zeszły w Dolinę Róż, gdzie witani byli entuzjastycznie przez miejscową ludność.

Na tym ofensywa generała Hurki się skończyła. Dwunastotysięczna armia Sulejmana-paszy spotkała się z generałem i wyparła jego oddział z powrotem ku przełęczy.

W tym samym czasie główne siły rosyjskie (Armia Dunajska) nie mogły wyruszyć naprzód. Na skrzydle armii rosyjskiej przeszkodą okazała się twierdza Plewna, gdzie stacjonował Osman-pasza z piętnastotysięcznym garnizonem. Aleksander II nie mógł sobie pozwolić na pozostawienie na tyłach stałej groźby ataku z flanki. Postanowiono zatem uderzyć na Plew-nę i nie zwlekając, zdobyć twierdzę.

Wszelako pierwszy atak nie powiódł się! Dwa tysiące żołnierzy rosyjskich poległo na polu walki.

Do drugiego szturmu Plewny przygotowano się już solidniej. Jednakże przygotował się także Osman-pasza. Do Plewny przybyły posiłki - dwadzieścia cztery tysiące Turków broniło teraz twierdzy. W krótkim czasie Osman-pasza przekształcił Plewnę w niezdobytą twierdzę okoloną fortyfikacjami i redutami.

Rosjanie przystąpili do drugiego szturmu. On także został odparty i kolejne siedem tysięcy rosyjskich żołnierzy poległo pod murami Plewny.

Z Petersburga na Bałkany sprowadzono gwardię.

Wojna przeciągała się. Na froncie kaukaskim wielki książę Michał okazał się bezradny. Tam też niepowodzenie goniło za niepowodzeniem.

I nastał najstraszniejszy, trzeci szturm Plewny. Garnizon twierdzy liczył wówczas już trzydzieści cztery tysiące żołnierzy. Turcy i Rosjanie wiedzieli dobrze, że pod jej murami może rozegrać się bitwa decydująca o losach całej wojny.

Wielki książę Mikołaj Mikołajewicz wyznaczył trzeci szturm na 30 sierpnia - dzień imienin cesarza. Wojska oblegające twierdzę liczyły pięćdziesiąt tysięcy Rosjan oraz trzydzieści dwa tysiące Rumunów, którzy się do nich przyłączyli.

293