0412

0412



bibulasty strzępek, wiedziałyśmy, że to na nic. Wyprawa do rejonu to podróż, na którą żadna z nas nie ma teraz siły. To jednak wraczki już nie obchodzi. Ona miała napisać receptę i wydać kartkę, zwalniającą na trzy dni z pracy. Na ogół robiła wrażenie dobrodusznej i bezradnej. Ubrana z uzbecka, wolała już jednak mówić po rosyjsku. Na ceratowej jej torbie jarzy się ostentacyjnie ogromna czerwona gwiazda, pod nią zaś sierp i młot. Ostrzegłszy nas jeszcze, że lepiej zdechnąć z głodu niż jeść kon-dżolę (ów makuch przemierzły) - bo to murowana czerwonka, wdrapała się na konika, objęła Uzbeka wpół i pojechała.

Po tygodniu Helena zwlokła się z pryczy, do siebie niepodobna, słaba, rozdrażniona i bezradna. Ja też ledwie łażę, ból w uchu tykocze mi dotkliwie przy każdym szybszym ruchu, a zwłaszcza przy schylaniu się. A tu trzeba i w pole chodzić, i makuch tłuc, i pachtę nosić na opał...

Ostatni akt tej stalinińskiej tragikomedii rozegrał się właśnie przy kupie tych bawełnianych badyli. Nie skleję już dziś dokładnie, jak się to zaczęło, wiem tylko dobrze, jak wyglądał koniec.

Pewnego wieczoru, kiedy Helena, spocona z osłabienia, związała już sznurem bunt pachty, a ja miałam właśnie zadać jej go na plecy, nadleciał nasz cherlawy brygadier. Furia jego na Helenę była aż nadto usprawiedliwiona. Tyle tygodni daremnych konkurów! Od dawna już szukał zaczepki, od dawna całe jego odniesienie się do nas nacechowane było wybitną niechęcią... Teraz widocznie nadarzyła się sposobność. Nadleciał zziajany i zaczął - jąkając się i plącząc z irytacji - tłumaczyć, że z jakichś tam powodów nie wolno z tego miejsca brać pachty, że mamy zaraz bunt rozwiązać i iść zbierać gdzie indziej. Helena - chora jeszcze, więc rozdrażniona - czując zresztą, że nie ma sił zaczynać wszystkiego na nowo, z miejsca stanęła mu okoniem. Zasłoniła sobą naszą wiązkę, którą chciał już siłą rozwiązywać, i zaczęła krzyczeć, wymyślać, stawiać się, że ani się jej śni, że pachty nie zostawi, że on nie ma nic do gadania itd. Wywiązała się bardzo ostra wymiana słów, a skutek był ten, że nagle zzieleniały ze złości Uzbek, nawykły widać do wschodniego traktowania kobiet, porwał z ziemi jakiś patyk i uderzył - czy chciał uderzyć nim - Helenę, nie wiem, bom nie schwyciła wzrokiem tego mgnienia. Ale to wystarczyło. Tym razem Hil-Hila nie udawała już niczego, jak wtedy z Hosjatą! Wściekłość dodała jej nagle sił. Zobaczyłam tylko wiatrak jej rozmachanych rąk, najpierw śmignął przez powietrze tirpak, potem poleciał kalpusz, a potem została już tylko wklęsła gęba naszego osłupiałe-

418


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
- 53 - schemacie pracy; nic wystarczy wiedzie<5, że np. na tym terenie znajduje sic jedna kompani
religijne 5 A gdy ranek zaświtał Jezus stanął, na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli
Image0039 wiedzieliśmy, że to prawda, iż zdecydowałeś się na wyjazd, miej więc cierpliwość, aż nie w
skanowanie0045 168 Harold Pinter MEG Panie Goldberg? GOŁDBERG Tak? MEG Nie wiedziałam, że to pański
z której wyłaniają się kolejne stwarzane światy. Myszka już wiedziała, że TO trwa bez końca. I nie m
Musicie wiedzieć, że obecność na wszystkich zajęciach z wyjątkiem wykładów jest obowiązkowa. Tu mamy
starał się zorientować, jakie są perspektywy Aten Sokrates wiedział, że to jak będzie funkcjonowało
Kiedy skończył trzy lata. jego mama i tata już wiedzieli, że to mu nie minie. Zawsze bardzo wesoły w
1271949070 by kaamaaP0(1) - Teściowa jutro przyjeżdża, da mi pan wolne? - Jasne, że nie. - Dziękuję.
ny i czysty. Gdyby kto o tej porze zaglądnął do nas, a nie wiedział, że to więzienie, może by nawet
Musicie wiedzieć, że obecność na wszystkich zajęciach z wyjątkiem wykładów jest obowiązkowa. Tu mamy
skanowanie0029 (17) duch wybitny przed wszystkimi wytycza cele. Duch indywidualny, mimo że skazany n
Rys. 16. Podział ze względu na możliwości wywierania przez nie siły [22] Rys. 17. Podział ze względu
skanuj0106 (24) 220 nia się na kłopoty ze względu na brak odpowiednich dokumentów (nie może też star
IMG61 (7) Egz. nr l .Sikorski Rostowski (1).WAV" ze względu na pojawiające się zakłócenia nie
page0245 Charakter poety. 239 przekształcili w idealizm akosmiczny. Na to zaś, jakoby wierzył w bogó

więcej podobnych podstron