Image0039

wiedzieliśmy, że to prawda, iż zdecydowałeś się na wyjazd, miej więc cierpliwość, aż nie wyślemy tego co w zwyczaju. Nie godzi się byś nas opuszczał w ten sposób po pobycie u nas.” Singar nie wrócił, pożegnał go i odjechał. Taql ad-DTn ‘Umar, syn brata Saladyna, przybył z miasta Hamy ze swym wojskiem, więc napisał do niego Saladyn rozkazując mu zawrócenie Singara Śaha, bądź siłą bądź po dobroci. Opowiadano mi, że Taql ad-DTn powiedział kiedyś: „Nie widziałem nikogo innego, kto równałby się Singarowi ŚShowi. Spotkałem go w przejściu FTq¹ i zapytałem go o przyczynę wyjazdu. On zwodził mnie, więc rzekłem do niego: „Słyszałem o sprawie i nie godzi się byś opuszczał sułtana bez okazania mu czci i przyjęcia od niego podarunku, więc na próżno twój wysiłek.” Zapytałem go o powrót, a on mnie nie słuchał i mówił do mnie jakbym był jednym z jego niewolników. Gdy to zobaczyłem rzekłem do niego: „Będzie lepiej, jeśli wrócisz po dobroci. Jak nie, zawrócę cię siłą.” Zsiadł wtedy z konia, chwycił ogon [mego wierzchowca] i powiedział: „Szukałem u ciebie protekcji” [39] i zaczął płakać. Zdziwiła mnie najpierw jego głupota, potem jego służalczość. Ostatecznie wrócił ze mną.” Kiedy dotarł na miejsce, pozostał z Saladynem kilka dni. Saladyn napisał do atabega ‘Izz ad-DTna rozkazując mu skierowanie się ku Al-CazTra, oblężenie i przejęcie jej oraz pochwycenie na drodze Singara ŚSha, gdyby ten wrócił. ‘Izz ad-DTn bał się, że Saladyn kierował się podstępem, by mu zaszkodzić pogwałceniem rozejmu. Nie wykonał rozkazu, tylko posłał do niego mówiąc: „Chcę twojego pisma w tej kwestii rozpowszechnionego w Al-CazTra.” Posłannictwo zostało powtórzone, aż minął rok [pięćset] osiemdziesiąty szósty [8 II 1190-28 I 1191]. Sytuacja ustabilizowała się między nimi i wyruszył ‘Izz ad-DTn ku Al-óazTrze. Oblegał ją cztery miesiące i pewną ilość dni, a ostatnim z [miesięcy] był Śa‘b5n [24 VIII-21 IX 1191]. Nie zdobył co prawda Al-CazTry, lecz nadal panowała zgoda między nim a Singarem Śahem przy wsparciu wysłannika Saladyna, który, gdy przybył na miejsce, mówił, że władca Singar i władca Erbilu wstawią się za Singarem Śahem. Ustalono, że ‘Izz ad-DTn otrzyma połowę prowincji Al-CazTra, drugą połowę miał otrzymać Singar Śah, który miał też sprawować pieczę nad całością Al-GazTra. ‘Izz ad-DTn powrócił w miesiącu śa‘ban [24 YIII-21 IX 1191] do Mosulu. Po tych [wydarzeniach] Saladyn mówił: [40] „Singar Ś5h! Mówiono mi o nim rzeczy wyolbrzymione, więc kiedy zobaczyłem go, zmalało w moich oczach to, co o nim mówiono.”

Tego roku [587 AH], w miesiącu safar [28 11-29 Ol 1191], wyruszył Taql ad-DTn z Syrii do kraju Al-Caara, Harranu i Ar-Raha², które podarował mu jego wuj Saladyn po przejęciu ich od Muzaffara ad-DTna wraz z tym, co posiadał w Syrii. Wspólnie zdecydowali o przydzieleniu tych krajów żołnierzom³. Następnie Taql ad-DTn miał wrócić z żołnierzami do Saladyna, by wzmocnić go przeciwko Frankom. A kiedy przekroczył Eufrat⁴ i przywrócił porządek w kraju, wyruszył do MiyafSrąTh⁵, które było w jego rękach. Gdy tam dotarł, powróciło pragnienie zdobycia kraju sąsiadującego z [Miyafarqln]. Skierował się więc do Hanu⁶, należącego do Diyar (klasztorów) Bakr. Otoczył je i następnie zdobył, a było z nim siedmiuset jeźdźców. Kiedy usłyszał Sayf ad-DTn Baktimur⁷ władca Hilat, o zdobyciu Hana, zebrał swoje oddziały i wyruszył do niego. Zebrało się cztery tysiące jeźdźców. I kiedy się spotkali, rozpoczęli walkę. Wojsko Hilat nie było w stanie przeciwstawić się wojsku Taql ad-Drna i poniosło porażkę. Taqi ad-DTn podążył za nimi i wszedł do ich kraju. W owym czasie więziony był w tamtejszej twierdzy Magd ad-DTn Ibn Ra§Tq⁸, wezyr swego [dawnego] pana szacha Armenii, którego wcześniej pojmał Baktimur. I kiedy Baktimur poniósł porażkę, napisał do dowódcy twierdzy, rozkazując mu zabicie Ibn RaSTąa. Gdy posłaniec dotarł, Taqi ad-DTn zaatakował twierdzę i zdobył ją, przejął pismo oraz uwolnił Ibn Ra5Tqa. Wyruszył [41] do yilSt i zaatakował miasto. Jego wojsko nie było liczne, więc nie osiągnął swojego celu; zaniechał więc oblężenia Obrał jednak za cel Malazkird⁹ i również zaatakował je.

154

33

1

Fiq. znane w Biblii jako Aphek (Afek). m w pobliżu Damaszku; 1 Kri 20:26; 2 Kri 13:17.

2

Edessa, zob. wyżej.

3

Chodziło o nadanie ziem żołnierzom celem związania ich z tym terytorium.

4

   Eufrat - arab. Al-Furat, obok Tygrysu, główna rzeka w Iraku, płynie przez Turcję i Syrię.

5

   Miyafinąnt, obecnie Swerck, kurd Fanąin, m. wpd-wsch. Turcji; Ibn ćubayr 247.

6

   Hani,potem HTni, wieś w pd.-wsch. Turcji, były tam kopalnie rud żelaza.

7

   Sayfad-Dm Baktimur, szach mamelukówz Armanu; Balia* ad-DTn 58. 67, 184.

8

   Magd ad-DTn Ibn ‘Izz ad-DTn Farrflh ŚSh Ibn ŚShinSah; Baha' ad-DTn 116, 130, 145, podaje, że władał on w 1185 roku miastem Baalbck.

9

   Malazkird (tur. Malaz Kard, Malazgird), czyli Manzikat we wsch. Turcji (prowincja Mu$), 2nane z bitwy 26 VHI1071 roku, kiedy Sełdżucy Alp Arsiana pokonali wojska bizantyńskie Romana IV.