0434

Jak dojdą, gdy nie wiemy my sami, jakie imię miał, jakie nazwisko?

Znowu jedna śmierć taka...

Kto odbolał, opłakał, kto ją odczuł? Nikt.

Bo któż? Nie my...

...Chyba - one. Te w strachu od stygnących już łachów po wagonie rozłażące się - wszy.

NOC W UZBECKIM KOŁCHOZIE

Noc, jak namiot napięty twardym płótnem szelepie, noc, jak rzeka w zakręty namuliła gwiazd -

a tu klitka gliniana, ścierpły ziąb w czterech ścianach, przeciąg szparą w polepie namiata w nią piach...

Klitka zwilgła i pusta, świszcz - łupina orzecha -wiatr do niej twarde usta przypina i dmie

albo ją jedwabiście, w rozwleczonym poświście, na wpół śpiącą - morząco nalatuje w śnie...

A za kruchą przegrodą Azja! Obcość i ogrom!

440