0480

41

Konkurs muzyczny Stalina

Około jedenastej 1 sierpnia 1943 roku Stalin i Beria zjawili się na stacji w Kuncewie i wsiedli do specjalnego pociągu, zamaskowanego brzozowy-mi gałęziami, uzbrojonego w haubice i wyładowanego zapasami żywności. Pociąg ze swoim malowniczym kamuflażem musiał przypominać pędzący na zachód las Birnam. Kontrataki pod Kurskiem, operacja „Rumiancew” na północy i „Kutuzow” na południu, obie nazwane na cześć carskich bohaterów, okazały się na tyle skuteczne, że Stalin postanowił złożyć tę niedorzecznie zainscenizowaną wizytę na froncie.

Stalin przespał się w Gżacku, a później wyruszył w kierunku Rżewa na Froncie Kalinińskim. Dotarł na miejsce packardem i założył swoją kwaterę główną w żenująco skromnej drewnianej chacie z malowniczą werandą (dziś mieści się tam muzeum) w wiosce Choroszewo, gdzie spotkał się ze swymi generałami. Dowiedziawszy się od Żukowa, że Orzeł i Biełgorod niebawem padną, zasiadł wraz ze swym otoczeniem do „radosnej kolacji”.

Mieszkająca tam stara kobieta znajdowała się pod ręką, aby zapewnić rys ludowej autentyczności, a Stalin, który szczycił się swoimi związkami z ludem, nieoczekiwanie uparł się, że musi jej zapłacić za gościnę. Nie był w stanie zaproponować sensownej sumy, ponieważ od 1917 roku nie posługiwał się pieniędzmi, a poza tym nie miał przy sobie gotówki. Poprosił o pieniądze swoich dworzan. Nastąpiła niezręczna chwila, ukazująca całą farsę robotniczego państwa, ponieważ żaden z poklepujących się po kieszeniach, pobrzękujących medalami i skrzypiących złotymi epoletami, podpitych, brzuchatych komisarzy nie mógł znaleźć ani kopiejki. Stalin sklął „darmozjadów”. Jako że nie mógł zapłacić w gotówce, wynagrodził starowinę z własnych zapasów.