0623

Aresztowanie Poliny Mołotowej 593

Polina została wykluczona z partii za „bliskie związki z żydowskimi nacjonalistami”, pomimo udzielonego jej w 1939 roku ostrzeżenia, kiedy to Mołotow wstrzymał się od głosu. Obecnie, co znamienne, również się wstrzymał, ale zdając sobie sprawę z wagi tej sprawy, zaasekurował się: Kiedy Komitet Centralny głosował nad wnioskiem o wykluczenie Żemczużyny [...] wstrzymałem się od głosu, co, muszę przyznać, było politycznie niesłuszne - napisał 20 stycznia 1949 roku do Stalina. -Niniejszym oświadczam, że po przemyśleniu całej sprawy głosuję terazza wnioskiem [...]. Przyznaję, że popełniłem poważny błąd, nie powstrzymując w porę bliskiej mi osoby przed podjęciem fałszywych kroków i przed zadawaniem się z takimi antyradzieckimi nacjonalistami jak Michoels...

Dwudziestego pierwszego stycznia Polina została aresztowana. Jej siostry, lekarza i sekretarki też aresztowano. Jedna z jej sióstr i brat zmarli w więzieniu. Aresztowanie Poliny miało złowieszczy wydźwięk dla palaty-nów, którzy po cichu z nią sympatyzowali.¹

Nie została poddana torturom i wszystkiemu zaprzeczała:

-    Nie byłam w synagodze... To była moja siostra.

Musiała też stawić czoło oskarżeniom o rozwiązłość seksualną: protokół z konfrontacji z niejakim Iwanem X czyta się jak kiepską farsę:

-    Polino, wezwałaś mnie do swojego gabinetu i zaproponowałaś zbliżenie!

-    Iwanie Aleksiejewiczu! - wykrzyknęła Polina.

-    Nie zaprzeczaj!

-    Nie utrzymywałam żadnych stosunków z X - zapewniła. - Zawsze uważałam, że Iwan Aleksiejewicz nie zasługuje na zaufanie, ale nie wiedziałam, że jest szubrawcem.

Ale X zaapelował do jej miłosierdzia:

-    Przez wzgląd na moje dzieci i moją zdruzgotaną rodzinę przyznaj, że zawiniłaś wobec mnie... Zmusiłaś mnie do intymnego zbliżenia.

Nawet w piekle Polina nie przestała odgrywać wielkiej damy. Inny więzień słyszał, jak krzyczy:

-    Zadzwońcie do mojego męża! Powiedzcie mu, żeby przysłał moje tabletki na cukrzycę! Jestem chora! Nie macie prawa karmić mnie tymi pomyj ami!

Nikt nie słyszał więcej o Polinie, która stała się Obiektem nr 12. Wielu uważało, że nie żyje, lecz Beria, który nie odegrał większej roli w „sprawie żydowskiej”, wiedział lepiej dzięki swoim kontaktom.

-    Polina żyje! - szepnął do Mołotowa na jednym z posiedzeń Politbiura.

Stalin i Abakumow zastanawiali się, czy uczynić z niej główną oskarżoną w procesie, ale później zdecydowali, że gwiazdą będzie Łozowski. Poli-nę zesłano na pięć lat do Kustanai w Azji Środkowej, co było stosunkowo