107

Rys. 3. W pozycji siedzącej głowa dziecka opada do przodu, plecy robią się okrągłe równowagi w pozycjach wyższych (siad, klęk itd.) i nie potrafią samodzielnie zmienić pozycji ciała - przewrócić się z pleców na brzuch, usiąść, przemieścić się czy dotknąć przedmiotu. W zajęciach z takimi dziećmi powinno się jak najczęściej pracować w pozycjach niskich, przy jak największym kontakcie ciała dziecka z podłożem.

Istotne znaczenie dla utrzymania prawidłowej postawy ciała ma kontrola ustawienia głowy. U zdrowego dziecka każdej zmianie pozycji ciała towarzyszy zmiana pozycji głowy. U dzieci z zaburzeniami ruchowymi nie tylko kontrola ustawienia głowy jest zła, ale i reakcja reszty ciała (brak symetrii ułożeniowej, nieprawidłowe ustawienie głowy i kręgosłupa w stosunku do łopatek i miednicy - co warunkuje nieprawidłowe położenie rąk i nóg itp).

Brak kontroli głowy często jest spowodowany zbyt słabymi mięśniami prostującymi kark i tułów. W pozycji siedzącej głowa dziecka opa-