11

Uogólniając przedstawioną powyżej analizę, produkcyjność krańcową możemy zdefiniować następująco: produkcyjnością krańcową czynnika wytwórczego * nazywamy granicę, do której dąży' stosunek przyrostu produkcji całkowitej do przyrostu nakładów tegoż czynnika, jeżeli ten ostatni dąży do zera,

a wielkość nakładów wszystkich innych czynników pozostaje bez zmiany .

Ax

Miarą geometryczną produkcyjności krańcowej jest tg kata utworzonego przez oś odciętych i półprostą styczną do krzywej produktu całkowitego w danym punkcie (rys. 6.5).

Nachylenie tej stycznej do krzywej produktu całkowitego mierzy produkcyjność krańcową w punkcie C\.

C_tC

KC

~~ - tg $ FKC = Ax

Produkcyjność krańcowa czynników zmiennych (czynnika zmiennego) rośnie do punktu B\, w którym następuje przegięcie krzywej produkcji (tg kąta rośnie). W punkcie B\ produkcyjność krańcowa osiąga swe maksimum; od punktu B) do D| produkcyjność krańcowa maleje (tg kąta maleje - patrz rys. 6.5).

Rys. 6.5. Krzywa produkcyjności krańcowej czynników wytwórczych

W granicach tzw. realnego odcinka krzywej produkcji produkcyjność krańcowa czynnika wytwórczego x maleje wtaz ze zwiększeniem nakładu tego