161

Strona 161/228

nilu?    S? ^    & Limit wydruku: O

a o

9.2 Or$)mz)(>i Pok|i MskJfi Ctn^nego Gufc«n*«siwi

Generalna Gubernia, dokąd wysiedlono ludność polską z zachodnich terenów U RP, miała stanowić niewyczerpany rezerwuar siły roboczej, aż do całkowitej eksterminacji miejscowej ludności (polskiej, żydowskiej i cygańskiej). Potem miała być stopniowo zgermanizowana. W związku z tym etapowym planem realizacji swojej polityki wschodniej, w odróżnieniu od ziem wcielonych, na terenie GG pozostawiono niektóre polskie instytucje, gwarantując zwierzchność nad nimi i całkowitą kontrolę.

Zlikwidowano szkolnictwo wyższe i średnie, funkcjonowały nadal tylko szkoły powszechne i niektóre zawodowe. Administracja lokalna (uprzednio samorządowa) znajdowała się na ogół w rękach Polaków, choć niezmiennie trwała tendencja nie tylko do drastycznego ograniczania jej kompetencji, ale także wprowadzania do niej Niemców i \*dksdeutschów. Utrzymano polskie sądy powszechne, ale zakres ich uprawnień ograniczono do spraw cywilnych (jeśli nie dotyczyły Niemców). Wreszcie utworzono, opierając się na dawnych kadrach - także dowódczych - formacje porządkowe, którym nadano nazwę Policja Polska (PP).

9.2. Organizacja Policji Polskiej Generalnego Gubernatorstwa

Policję Polską powołano do życia na podstawie zarządzenia Generalnego Gubernatora dr. Hansa Franka z 17 grudnia 1939 roku, które wyznaczało zasady organizacji i podporządkowania tej formacji policyjną. Akt ten prowadził do zamiany przedwojennej Policji Państwowej w służbę komunalną, zarządzaną przez starostwa powiatowe i miejskie. Jednostkami wykonawczymi w dalszym ciągu pozostawały komisariaty i posterunki.

I Określono również podstawowe zadania Policji Polskiej, które polegały na pełnieniu służby ogólnej według dotychczasow ych zasad oraz wykonywaniu specjalnych poleceń niemieckich władz policyjnych, do których należała kontrola realizacji wszystkich rozkazów. Prowadziło to do ścisłego u/ależnienia Policji Polskiej od niemieckiej żandarmerii i policji ochronnej Schiitq/oli:d (Schupo).

W praktyce Schupo zajmowała się sprawami porządku i bezpieczeństwa ogólnego, kontrolą ruchu drogowego, wykonywała czynności połicyjno-administracyjne wobec ludności polskiej oraz pełniła funkcje tzw. policji przemysłowo-handlowej.

Organizacja Policji Polskiej opierała się na istnieniu wielu niezależnych od siebie jednostek miejskich, znajdujących się pod bezpośrednim zwierzchnictwem „oficera nadzorczego PP" i miejscowej Schupo, oraz powiatowych, którymi kierowali komendanci tamtejszych plutonów żandarmerii.

Otgany nadzorcze zajmowały się dowodzeniem całością PP, kontrolą jej pracy, sprawami gospodarczymi Policji i jej kontaktami z innymi instytucjami, m.in. starostwami.