174 bmp

□ Drugie opowiadanie uczy, że stosunek do prawdy jest niezwyk- 187 le ważny dla każdego. Istnieją osoby, które tworzą wokół siebie pajęczynę kłamstw tak gęstą, że same tracą „orientację” i w końcu nie wiedzą, kim są w rzeczywistości.

Zaczynają wierzyć w swoje własne wymysły i zazwyczaj kończą bardzo źle. Nakładanie sobie maski, wyolbrzymianie swych możliwości i czynów, chwalenie się, wymyślanie dziwnych wydarzeń, by zaimponować przyjaciołom - oto symptomy głupoty, która często niszczy najlepsze przyjaźnie.

Dla ułatwienia dialogu

Po przeczytaniu opowiadania, katecheta może pogłębić temat przy pomocy kilku pytań:

•    Gdybyśmy posiadali taki magnetofon, jaki miał Jurek, byłoby nam lepiej czy gorzej? Dlaczego?

•    Czy zawsze trzeba mówić prawdę? Dlaczego?

•    Opowiedzcie na podstawie własnego doświadczenia, jak bardzo było wam nieraz trudno powiedzieć prawdę.

•    Jakie są najczęstsze kłamstwa waszych kolegów? Czy można je usprawiedliwić?

•    Czy znacie kogoś, kto przypomina Beppona?

•    Dlaczego tylu ludzi czuje potrzebę chwalenia się, przesadzania, wymyślania cech, których nie posiadają, żeby tylko zaimponować innym?

•    Czy zdarzyło się wam skłamać lub złożyć nieprawdziwe przyrzeczenie? Opowiedzcie o tym, a potem krótko wspólnie omówcie.

*

Dla pobudzenia aktywności

□ Można zorganizować zabawę w definicje, dotyczące słowa „prawda”.

Napiszmy dużymi literami na plakacie PRAWDA TO JEST... i każde dziecko niech dołączy swoją definicję.

Jeżeli dzieci wyrażą to, co rzeczywiście im leży na sercu, ułatwią pracę katechecie.

O Cała grupa może wziąć udział w Tygodniu lojalności, odzwierciedlającym się we wzajemnych stosunkach.