grzyby0003

Grzyby pleśniowe (Aspergillus, Mucoi)

-    zakażenia dotyczą osób ze szczególnie obniżoną odpornością oraz obciążonych różnymi chorobami

-    zarodniki (spory) tych grzybów wnikają do organizmu z reguły drogą wziewną

-rozwija się aspergiloza, mukormykoza oraz inne pleśnie.

Rhlzopus    Penicilllum

Rodzaj Aspergillus

A. fumigatus, A. flavus, A. niger - wywołują aspergilozę.

Aspergiloza narządowa najczęściej dotyczy układu oddechowego -grzybicze zapalenie płuc, opłucnej, oskrzeli oraz grzybniak kropidlakowy płuc.

W tkance płucnej tworzą się masy grzybicze przypominające guzy.

Ponadto grzyby z rodzaju Aspergillus wywołują.

-    zapalenie zatok obocznych nosa

-    zapalenie gatki ocznej, dotyczące wszystkich części oka,

-    zapalenie rumieniowo-zluszczające przewodu zewnętrznego ucha

-    posocznica

Aspergiloza może również dotyczyć skóry gładkiej, charakteryzując się wykwitami na podłożu rumieniowym, oraz paznokci.

Wdychanie konidiów grzybów Aspergillus przez osoby uczulone może natomiast doprowadzić do alergicznej aspergilozy oskrzelowo-płucnej.

Scopulariopsis brevicaulis - wywołuje akauliozę.

Grzyb atakuje skórę i paznokcie paluchów najczęściej uprzednio zmienionych chorobowo lub uszkodzonych.

Grzyb wnika pod pfytkę paznokciową pod wolnym brzegiem paznokcia i wrasta w kierunku łożyska.

Schorzenie dotyczy osób starszych, często z zaburzeniami troficznymi skóry oraz z upośledzonym krążeniem obwodowym.

Inne rodzaje grzybów pleśniowych

Grzyby z rodzaju Mucor, Rhizopus oraz rzadziej Rhizomucor i Absidia mogąwywoływać grzybice określane wspólnymi nazwami mukormykoza.

Zakażenie może dotyczyć układu oddechowego, przewodu pokarmowego, skóry, ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego, gałki ocznej oraz ośrodkowego układu nerwowego u osób wyniszczonych, z niewydolną odpornością uzależnionych od narkotyków, z niewyrównaną cukrzycą lub białaczką.

Do infekcji najczęściej dochodzi drogą inhalacji dużej liczby konidiów grzyba, które są wszechobecne w środowisku człowieka.

Dermatofity chorobotwórcze dla człowieka:

Trichophyton, Epidermophyton i Microsporum.

1. Grzybicy wywołanej przez dermatofity sprzyja:

-    obniżenie wydolności układu odpornościowego gospodarza

-    obecność ogólnoustrojowych i miejscowych czynników predysponujących

•    maceracja - zmiany skórne powstałe w wyniku długotrwałego moczenia lub pod opatrunkiem,

•    zwiększona potliwość skóry,

•    mikrourazy

•    zaburzenia w odżywianiu skóry.

Zdarzają się przypadki bezobjawowego nosicielstwa tych grzybów, najczęściej na skórze stóp, lecz z reguły przy sprzyjających dla grzybów okolicznościach dochodzi do objawowej dermatomykozy.

Ze względu na sposób zarażenia parazytem wyróżniamy inwazję czynną i bierną.

Inwazja czynna

Do organizmu człowieka przenikają głównie te pasożyty, które maję dobrze rozwinięte narządy ruchu.

Do takich należą liczne pasożyty zewnętrzne.

Aktywność może być przejawiana przez określoną postać pasożyta, np. przenikanie larw tęgoryjca do skóry człowieka, lub przenoszenie potomstwa (jaja, larwy) przez samice, np. składanie jaj do oczu człowieka przez samice gza bydlęcego.

W czasie czynnego przenikania pasożytów przez pokrywy zewnętrzne ciała żywiciela lub przez skórę mówimy o drodze inwazji egzogennej, w Odróżnianiu od drogi endogennej (wnikanie pasożytów przez naturalne otwory ciała).

Czynnie atakuję ludzi pluskwy, moskity, pchły, kleszcze, komary, pasożytnicze pajęczaki, a także niektóre pasożyty wewnętrzne.

Inwazja bierna

Najczęstsza droga przedostawania się pasożytów do organizmu ludzkiego Zakażenie następuje przez jamę ustna, kontakt bezpośredni lub wewnątrzmacicznie.

Na szczególna uwagę zasługuje zarażenie alimentame, czyli przez jamę ustną np. cystami pierwotniaków pasożytniczych i jajami robaków (tasiemce, przywry i nicienie).