Photo0033

krótsze (rys. 3.31b). Wskutek tego od momentu, w którym zostanie zapoczątkowane zjawisko kawitacji, musi nastąpić znacznie większy spadek wysokości podnoszenia lub zwiększenia wydajności wzdłuż krzywej dła-wieniowej, aby obszar parowania kawitacyjnego zajął całą szerokość kanału, co spowoduje załamanie krzywej dławieniowej.

Dla pomp tego typu krzywe charakterystyczne opadają stopniowo, jak przedstawiono na rysunku 3.33.

W pompach odśrodkowych miejsce załamania krzywych charakterystycznych wskutek występowania kawitacji zależy dodatkowo od wysokości ssania pompy i prędkości obrotowej.

Na rysunku 3.34 przedstawiono zależność wartości wydajności, przy której rozpoczyna się kawitacja od wysokości ssania. Jak wynika z przebiegu krzywej dławieniowej, zwiększanie wysokości ssania powoduje wcześniejsze występowanie załamania kawitacyjnego. I tak dla H_s = 6 m. wartość Q_kaw ą wynosi 32 1/s, dla H_s — 7 m —26,5 1/s i dla H_s = 8 m — 21 1/s.

Rys. 3.34. Charakterystyka przepływu pompy odśrodkowej (tisq = 20) przy różnych

wysokościach ssania

A — dla H, = 6m;B — dla H_s = 7 m; C — dla H, = 8m

Zwiększanie prędkości obrotowych wału wirnika pompy odśrodkowej wpływa podobnie na zjawisko kawitacji jak zwiększanie wysokości ssania.

W pompach śmigłowych, mimo rozszerzania się obszaru parowania kawitacyjnego, w miarę spadku wysokości podnoszenia znaczna część łopatek pompy pozostaje w strefie ciśnienia wyższego od ciśnienia parowania pompowanej cieczy w danej temperaturze. W związku z tym wydajność może w dalszym ciągu wzrastać w miarę spadku wysokości podnoszenia, mimo występowania zjawiska kawitacji.

Zjawisko kawitacji jest dla pomp śmigłowych oczywiście również szkodliwe i powoduje uszkodzenia pompy w następujących miejscach (rys. 3.35b): — w okolicy krawędzi wlotowej łopatki wirnika 1,

135