IMG69

PLAKAT SECESYJNY W KRAKOWIE

Wprawdzie Już u schyłku XIX wieku fala modernizmu poruszyła podupadające rzemiosło graficzne (przede wszystkim na łamach ,,Życia"), prawdziwe jednak nasilenie tego ruchu przypadło w Krakowie na pierwsze lata naszego stulecia, pozostając w bezpośrednim związku z ożywieniem życia publicznego Galicji i Królestwa.

Wyrazem dążenia do stworzenia jednolitego stylu kształtującego otoczenie człowieka było zawiązanie si« w 1901 roku Towarzystwa „Polska Sztuka Stosowana". U jego założeń programowych legły - z jednej strony - myśli Cypriana Norwida, kreślącego w Promethtdionie przyszły obraz zasięgu piękna w społeczeństwie od statuy pięknej do talerza, do szklanki pięknej z drugiej zaś - przeniesione na grunt polski doświadczenia angielskich reformatorów Ruskina i Morrisa. Sama nazwa wprowadzająca do słownictwa pojęcie „sztuki stosowanej", odpowiednika francuskiego terminu „art appliquć". sugerowała zastosowanie praw sztuki w różnorodnych dziedzinach życia codziennego, nie wyłączając przemysłu. W przekonaniu rodzimych reformatorów sztuka stosowana miała usunąć przepaść pomiędzy wytworami artystycznymi a mało ambitną produkcją rękodzielniczo-przemysłową oraz związać ze sobą różne dyscypliny sztuki. Wokół Towarzystwa grupowali się artyści uprawiający — z racji swych zainteresowań i wiedzy - równocześnie wiele dyscyplin Artyści ci, z wykształcenia przeważnie malarze -Wyspiański, Karol Frycz, Kazimierz Sichulski. Franciszek Mączyński. Witold Wojtkiewicz, Stanisław Ka-mocki, Henryk Uziembło, Anna Gramatyka-Ostrowska. Józef Czajkowski. Edward Trojanowski. Antoni Pro-cajłowicz i inni — obejmowali swą twórczością różnorodne dyscypliny plastyki: scenografię i kostiumy teatralne. malarstwo ścienne, tkaniny, witraże, projektowanie wnętrz mieszkalnych i biurowych, sal restauracyjnych i kawiarnianych, mebli, pawilonów