stolarstwo5

213 —

Jeżeli części szaragów wyrżnięte być niają. z jednego kawałka drzewa, którego włókna.iść mają w kierunku wznoszenia się scho-

Fig. 215.

dów, wtedy każdy kawałek drzewa na pojedynczą "Część szaragów -przeznaczony, musi być tak długi, ile wynosi największa długość znalezionej krzywizny A’ lub B’, tak gruby jak odległość najwyższego punktu zewnętrznego łuku szaragów w planie"/! lub B, np.

4 od linii prostćj ab, a nieco szerszy od Wysokości szaragów za-kreskowanej, na fig. A’ i B\ jaka się znajduje potlług wielkości stopni.

Przy składaniu części sząragów z sobą, używa się rozmaitych połączeń, z których niektóre przedstawia fig. 215. Spojenie robi się albo pionowe, albo prostopadłe do pochyłości szaragów. Przy a i a pokazane jest spojenie pionowe, z osadą części górnej a’na dolnej a; przy b i V połączona jest c£ęść górna 'o z dolną b, za . pomocą wpustu i dwóch czopów zawicrconych^ę i c’ przedstawia spojenie pionowe wzmocnione śrubą; pokazuje spoje-Fig. 21 g. nie prostopadłe do kierunku szaragów^ż cłsadą i podwójnym czopem; J nareszcie przedstawia takież połączenie, wzmocnione śrubą g, idącą wnderunku długości szaragów i zapuszczoną w drzewo. W wielu razach, dla wzmocnienia połączeń części szaragów między sobą, podkłada się pod ich kant dolny szyna żelazna, niekiedy w drzewo zapuszczona, i umacnia się śrubami.

Zamiast wycinać szaragi przy schodach okrągłych z grubych sztuk drzewa, można je sklejać z grubych fornerów, wyginanych podług stosownćj formy. Schody w ten sposób zrobione znajdują się w banku wiedeńskim , i są lżejsze i mocniejsze od wyrobionych zwykłym sposobem.

Poręcze schodowe, pięknie i stosownie urządzone, mogą się wiele przyczynić do ozdoby schodów. Górna ich cześć czyli rękojeść (n. handgrif, handhabc), taki kształt mieć powinna, aby żaden ostry kant z wierzchu nic wystawał.

Fig. 21G przedstawia różne jćj wzory. Wykreślenie poręczy schodów kręconych robi się zupełnie tak samo, jak wykreślenie szaragów tychże schodów. Dla wzmocnienia połączeń części rękojeść składających, podkłada się pod nią cienkie szyny żelazne, zapuszczone w drzewo i przyśrubowane, jak to wskazuje fig. 216 b.

Kękojeść osadza się zwykle na kilku grubszych słupkach do poręczy należących, które się umieszczają na początku i na końcu schodów, jak również często i na spoczynkach