- w przypadku zaburzeń hiperkinetycznych zachowania kwalifikują się do leczenia w placówkach socjoterapeutycznych.
Dużym wyzwaniem dla szkól jest dziecko z ADHD z niskimi możliwościami intelektualnymi.
6. Zaburzenia zachowania (¥.91)
Zaburzenia zachowania do 18 roku życia, po 18 zaburzenia osobowości.
Przyczyny:
- sposób funkcjonowania rodziny
- budowa układu nerwowego
- możliwości intelektualne / szkolne
- wpływ środowiska pozarodzinnego
Rozpoznawanie: (co najmniej 6 z niżej wymienionych)
- czas trwania co najmniej pół roku
- agresja wobec innych
- niszczenie sprzętów'
- częste wagary
- kradzieże
- W'ul garnę słownictwo
- rozhamowanie seksualne
- używanie środków' psychoaktywnych
- ucieczki z domu
- lekceważenie norm i obowiązków'
- okrucieństwo wobec ludzi czy zwierząt
- konflikty z prawem
Typy:
- Zaburzenia zachowania z ograniczonym środowiskiem rodzinnym (wybiórcze środowisko)
- Zaburzenia zachowania z prawidłowym procesem socjalizacji (grupy, gangi)
- Zaburzenia zachowania z nieprawidłowym procesem socjalizacji (psychopaci)
- Zaburzenia zachowania opozycyjno - buntownicze
Diagnoza - badamy:
- podłoże OUN
- poziom intelektualny
- zaburzenia organiczne
- EEG
- diagnoza pedagogiczna (trudności w nauce)
- struktura i funkcjonowanie rodziny (sytuacja
rodziny: niewydolność, alkohol, możliwości
intelektualne, przeszłość kryminalna)
- środowisko pozarodzinne
Leczenie:
- brak środków' farmakologicznych
- terapia rodzin (zwiększanie kompetencji wychowawczych)
- terapia dziecka i znormalizowanie sytuacji szkolnej / rodzinnej
- ośrodki socjoterapeutyczne
- ośrodki wychowawcze
8. Tiki
F. 95 Tiki
Tiki - gw'ałtow'ny, mimowolny skurcz mięśni, nie kontrolowany przez naszą świadomość.
Tiki - mimowolne skurcze różnych grup mięśniowych, dotyczą różnych grup mięśni twarzy, ramion.
- Skurcze niezależne od wcli, całkowicie ustępują w' czasie snu, nasilają się w' związku ze wzmożonym napięciem emocjonalnym.
- Związane z utrudnieniami w' funkcjonowaniu prążkowia, tiki bardzo często występują rodzinnie.
- Najintensywniejsze tiki występują w grupie dziecięcej.
Tiki:
- przemijające - drobne tiki jak np. mruganie lub pojedyncze tiki wokalne, występują okresowe np. w szkole
- nieprzemijające, związane ze zwiększonym napięciem
- głosowe - np. pomrukiwania, pochrząkiwnnia, kaszel, koprolalia (wmlgaryzmy, często z ruchami ciała)
- ruchowe - np. mruganie, marszczenie czoła, wznoszenie ramion, podskakiwanie, złożone ruchy ciała.
Aby rozpoznać tiki przemijające muszą one trwać dłużej niż 4 miesiące, ale krócej niż 1 rok.
Tiki przemijające - wymagają jedynie oddziaływań terapeutycznych, edukacja rodziców', aby nie zwracali uwagi na tiki.
W przypadku tików', które ośmieszają dziecko (np. chrumkanie jak świnka) stosuje się farmakoterapię.
Ostatnio wraca się do tezy, że tiki wywołują pew'ne alergeny, albo zarażenie się paciorkowcem i gdy wyleczy się chorobę podstawową, tiki znikają.
Przewlekle tiki głosowe lub ruchowe - występują wielokrotnie w' ciągu dnia przez okres 12 miesięcy ( co najmniej). Wymagają leczenia bo zwykle są dość intensywne, ośmieszają dziecko.
Zespół Gilles de la Touretfa - bardzo ciężka postać tików, często o przewlekłym przebiegu, jednocześnie tiki głosowe i ruchowe, bardzo nasilone i utrudniające funkcjonowanie dziecka.
Często występują koprolalia czyli wyrzucanie wulgarnych słów', często połączone z tikami ruchowymi. Często występuje przymus pokazywania nieprzyzwoitych gestów.
Często gdy osoby próbują zapanować nad tymi tikami wymyślają najdziwniejsze tiki, przechodzi to w natręctwu, które musi odpracować gdy znajduje się w bezpiecznym miejscu.
Wielu pacjentów po wielu latach trwania zespołu Gilles de la Touretta przejawia w'staw'ki zaburzeń psychotycznych. Generalnie jest to rozpoznanie na całe życie, w' dorosłości może być remisja.
Pacjenci zdają sobie sprawo z dziwuczności swoich zachowań, ale nie są w stanie nad nimi zapanowuć, bardzo to przeżywają. Ulgę przynosi sen.
7