viewer7

faza wolna (tl/2~14s) - dług tlenowy mleczanowy (dług laktyczny)

gdzie dominującym procesem jest usuwanie mleczanu związane z jego utlenieniem w mięśniach oraz przemianą w glukozę w wątrobie W fazie tej rozpoczyna się resynteza glikogenu a splata długu występuje Wolno

faza utrwalona (która może trwać po ciężkich wysiłkach do 24 godzin)

utrzymują się w niej w dalszym ciągu nasilone procesy recyrkulacji substratów energetycznych w wyniku działania hormonów kalorygennych. Dominuje w niej resynteza glikogenu

W fazie 11 2 do zwiększenia pobierania 0₂ przyczyma się utrzymujące się przez pewien czas podwyższenie tern. ciała, wciąż jeszcze wzmożona praca mięśni oddechowych i serca.

Deficyt tlenowy - to niedobór 0₂ wynikający z zapotrzebowania na tlen mięśni, trwa zwykle kilka minut.

Stan równowagi czynnościowej - następuje gdy pochłanianie Cb przez mięśnie osiągnie poziom odpowiadający ich zapotrzebowaniu na 0₂ - stabilizuje się równowaga między tynn dwoma procesami (deficytem a długiem tlenowym) następuje to zwykle po 6-12 minutach wysiłku.

Wysiłkowy niedobór tlenu - wielkość jego wyznacza ilość 0₂ zużyta w fazie wypoczynku w nadmiarze w stosunku do potrzeb spoczywającego organizmu

Moc mechanizmu tlenowego determinowana jest ilością 0₂, które może być w jednostce czasu dostarczona tkanką i w nich zużyta (początkowe zużycie Cb wynosi 250-300 ml./min). Podczas wysiłku o niewielkim natężeniu konieczne jest dostarczenie 0₂. gdy rozpoczynamy wysiłek pobór Cb wzrasta i po pewnym czasie stabilizuje się. Występujący podczas pracy niedobór tlenu, będący różnicą między zapotrzebowaniem tlenowym a jego dostarczeniem określany jest deficytem tlenowym. Deficyt ten stanowi zadłużenie tlenowe, które musi ulec śpiącemu częściowo jeszcze podczas pracy (zależy od intensywności) lub bezpośrednio po jej zakończeniu. Zależy on od intensywności wysiłku, wytrenowama i rozgrzewki.

Po deficycie tlenowym następuje stan równowagi czynnościowej, jest to dostosowanie funkcji ustroju do wysiłku, gdzie zapotrzebowanie na tlen równe jest (zróżnicowane) dostarczenie 0₂. Stan ten me zawsze jest osiągany - np gdy intensywność jest większa od 80% V0₂ max, organizm me jest w stanie równowagi czynnościowej. Zwiększając intensywność dojdziemy w końcu do pułapu tlenowego, gdzie pobór tlenu osiągnie wartość maksymalną (V0₂ maz) dla danego osobnika. Po zakończeniu wysiłku pobór 0₂ stopniowo spada, aż dojdzie do wartości przed wysiłkiem Bezpośrednio po wysiłku występuje więc nadwyżka 0₂ pochłaniana przez organizm w stosunku do wartości przed wysiłkiem - jest to dług tlenowy. Dług tlenowy to okres odbudowy związków które zostały zużyte dla zapotrzebowania organizmu na energię, która była uzyskana z procesów beztlenowych podczas wysiłku. Jest to okres odbudowy związków wysokoenergetycznych. Jeśli wysiłek był ze zmianą intensywności to dług tlenowy będzie wzrastał. Im większa intensywność tym większy pobór (b.