zabawy dla maluchów0058

XII. Z WIZYTĄ U BABCI

)

!

i zmysł dotyku i świadomość posiadania stóp. Uczy, co się dzieje, gdy zmieszamy kolor

MALUJEMY JAK KONIKI

Dzieci stopami mieszają farbę wlaną do plastikowej torebki. Zabawa pobudza

ielony, biały i niebieski. Ponadto rozwija myślenie i pomysłowość.

Używaj słów: miękki, twardy, zimny, ciepły, śliski, stopa, podeszwa.

Wprowadzenie

Jakimi częściami ciała posługujemy się przy malowaniu? Rękoma. Czy możecie mi pokazać wasze ręce? Świetnie. A teraz pokażcie prawą rękę, a teraz lewą. A czy koń ma ręce? Nie, ma tylko nogi. Kto potrafi policzyć, ile? Czy koniki potrafią malować?

Pewnego razu był sobie konik, który koniecznie chciał namalować obrazek. A czy wiecie, że jak się czegoś tak naprawdę, ale to naprawdę chce, to się znajdzie na to sposób? Czy już się domyślacie, co ten konik wymyślił? Tak, macie rację. Konik postanowił, że będzie malował nogami? A może i wy chcecie tak malować?

Potrzebne będą:

© przezroczyste, plastikowe torebki;

© farby do malowania palcami - biała, niebieska, zielona;

© trzy łyżki,

© samoprzylepna taśma pakowa.

Przeprowadzenie zabawy

© Włóż do torebki dosyć głęboko po łyżeczce farby białej, niebieskiej i zielonej. Zaklej wylot taśmą.

© Posadź dziecko na krzesełku. Połóż torebkę na podłodze i pokaż dziecku.

jak zmieszać kolory, naciskając torebkę stopą, a głównie paluszkami.

© Porozmawiajcie o tym, co dziecko czuje? Czy torebka z farbą jest miękka, czy twarda? Czy farby są zimne, czy ciepłe? Czy stopa łatwo się ślizga? Czy trudno jest malować stopami?

© Po zakończonej pracy powieście torebkę na tle okna. A może dziecko chce powtórzyć zabawę, używając tym razem rączek, łokcia lub kolana do zmieszania farb?

© Poobserwujcie konie. Czy koniki naprawdę malują nogami, czy też zdarza się to tylko konikom bajkowym?

© Niestety, prawdziwe koniki nie potrafią malować, ale mają inne zalety. Czy wiecie, jakie? Zachęć dzieci, aby je wymieniły. (Są szybkie i potrafią wozić jeźdźca, są silne i mogą ciągnąć wóz. są przyjacielskie, piękne, mądre, ciepłe i miłe w dotyku, jedzą cukier. hałasują podkowami, potrafią machać ogonem itd.). Każda odpowiedź jest dobra.

Do pamiętnika potrzebne: duży pędzelek, farba tempera.

Dziecko maluje farbą stopę, używając pędzelka i z pomocą nauczycielki robi jej odcisk.

CUKROWI PRZYJACIELE

Dzieci robią cukrowe zwierzątka i malują je. Uczą się posługiwać foremkami poznają nazwy zwierząt.

Używaj słów: nazywających zwierzęta hodowlane.

Wprowadzenie

Razem z babcią mieszkają różne zwierzęta. Jaś znalazł takie, które mają skrzydła. Czy wiecie, jakie? (np. mucha, biedronka, motyl, kury, kaczki, bociany, jaskółki.) I takie, które mają cztery nogi. Czy wiecie, które to są? (np. koń, krowa, A Świnia, koza, owca, pies, kot, królik.) I takie, które potrafią wydawać głośne dźwięki. Czy wiecie, które to zwierzęta? (np. koń, krowa, Świnia, pies, kot, koza, gęś, kaczka, kogut, kura, indyk.) A czy umiecie je naśladować? Jaś zaprzyjaźnił się z nimi.

- Skoro tak lubisz zwierzęta - powiedziała babcia - pomogę ci i zrobimy zwierzątka z cukru. Będziesz je mógł pomalować i zabrać do domu.

Zabawa składa się z dwóch części. W części A. dzieci robią cukrowe zwierzątka. W części B. malują je i umieszczają na pastwisku.

Część A.

Potrzebne będą:

O foremki do wycinania w kształcie zwierząt;

O tacki, po jednej dla każdego dziecka;

O łyżeczki, po jednej dla każdego dziecka;

O płaski garnuszek;

O cukier;

W © miarka 125 ml.

Przeprowadzenie zabawy

© Dziecko wsypuje do płaskiego garnuszka 125 ml (1/2 szklanki) cukru i dodaje 1 łyżeczkę wody. Dokładnie miesza. Cukier powinien być wilgotny. Jeśli tak nie jest, trzeba dodać 2-3 kropelki wody.

O Dziecko przesypuje cukier na tackę i ubija zwarty placuszek. Przy pomocy foremki wycina odpowiedni kształt.

© Delikatnie zsuwa foremkę i pozostawia powstałe zwierzątko do wysuszenia.

© Jeśli dziecko ma ochotę, może kontynuować zabawę z tą samą foremką lub wymienia się z kolegami na inną.

Uwaga:

© Zabawę prowadzimy, kiedy dzieci są najedzone, inaczej trudno będzie je powstrzymać od zjadania cukru.

j 113,

: y