r"
r"
XIII. Kraina dzikich zwierząt
Dzieci robią chmurki, naklejając na papier waciki kosmetyczne. Uczą się posługiwać pęsetką (zabawa ćwiczy ruchy narzędziowe). Umożliwia porównanie-j doznań wzrokowych i dotykowych (miękki, puszysty wacik w rączce i puszyste chmury). S Używaj słów: różowy, niebieski, długi, krótki, wysoko, nisko. \
- Nie wiedziałem, że w niebie żyją zwierzęta - powiedział Ptyś.
- Czy mówisz o ptakach? - zapytał Jaś.
- Nie, mówię o tym - powiedział Ptyś i pokazał płynące po niebie, puchate a
chmurki. ^
-To nie są zwierzęta, choć niektóre tak wyglądają, to są chmury - odpowiedział Jaś.
-Ale są piękne, bardzo chciałbym je zobaczyć z bliska - powiedział Ptyś. - Może pożyczymy od dziadka drabinę?
- Drabina dziadka jest za krótka - odpowiedział Jaś.
-A co myślisz o pożyczeniu drabiny od strażaków? - zapytał Ptyś.
A może któreś z was wie, czy to jest dobry pomysł?
© jasnoniebieski papier, po jednej kartce dla każdego dziecka;
O klej zabarwiony na różowo lub niebiesko (w miseczkach);
© różowe i niebieskie waciki kosmetyczne;
O pęsetki najlepiej plastikowe, które nie wymagają zbyt dużego nacisku palców, aby nimi chwytać (można również posłużyć się plastikowymi spinaczami od bielizny, ale muszą być dla dzieci bezpieczne, tj. łatwo się otwierać, nie zamykać zbyt ciasno i nie psuć; ewentualnie można wykorzystać szczypczyki do lodu); $
© taśma samoprzylepna maskująca do umocowania kartek papieru.
© Przy pomocy nauczycielki dziecko wlewa kolejno na talerzyki klej zabarwiony na różowo i niebiesko.
© Dziecko wkłada waciki do kleju o odpowiednim zabarwieniu (niebieskie do niebieskiego, a różowe do różowego).
© Dzieci chwytają waciki pęsetkami i przenoszą je na papier. Dociskają waciki paluszkami, aby się przykleiły.
© Po zakończonej zabawie, suszymy prace i umieszczamy na ścianie tak, aby powstał jeden duży. barwny obraz. To dopiero piękne niebo.
Do pamiętnika potrzebne: klej, kawałeczek watki. Dziecko wkleja malutki i płaski kawałek watki.
XIII. Kraina dzikich zwierząt
Dzieci inscenizują opowiadanie, stukając maczanymi w farbie opuszkami palców. Zabawa sprzyja rozwojowi i wyostrzeniu słuchu. Ćwiczy koncentrację uwagi. pj Wystukując różne rytmy, dziecko ćwiczy koordynację słuchowo-ruchową. Zabawa^ niesie element niespodzianki - powstaje obrazek. 7
Używaj słów: biały, żółty, niebieski, zielony oraz wymieniaj nazwy dzikich zwierząt. /
Miś nadstawił uszu. Co to tak dudni? Czy to słonie idą do wodopoju? Co to tak stuka? Czy to antylopy biegną przez sawannę? Co to tak szeleści? Czy to skrada się tygrys? Co to tak puka? Czy to deszcz uderza o liście drzew? I dlaczego zrobiło się tak kolorowo? Może to kwiaty rozkwitły w dżungli?
O duże torebki z bardzo przezroczystego plastiku;
O pakowa taśma samoprzylepna;
© nożyczki;
© biała, żółta i czerwona farba do malowania palcami lub tempera;
© czarny papier.
© Taśmą samoprzylepną solidnie przymocuj do blatu stołu przezroczystą, plastikową torebkę (jedną dla każdego dziecka).
© Daj dzieciom najpierw białą, potem żółtą, a na końcu czerwoną farbę do malowania palcami i pokaż, jak odciskać na torebce ślady, stukając paluszkami.
© Dzieci stukaniem ilustrują opowiadaną przez Ciebie historyjkę, np. słonie idą wolno i ciężko; antylopy biegną szybko i lekko itd.
© Po zakończonej pracy, wywińcie torebkę na drugą stronę i obejrzyjcie powstały obrazek na tle czarnego papieru oraz okna.
© Dziecko decyduje, czy obrazek należy nakleić na czarną podkładkę, czy też powiesić na oknie.
Do pamiętnika potrzebne: farby do malowania palcami.
Dziecko wystukuje ślady palców.