, PROGNOZA ftnEOHIOKWAPBATOWA SYGNAŁÓW STACJONARNY,:!; REKUnENCYJNE ME TOPY ROZWIĄZANIA PROBLEMU
rąe pod uwagę. że &
s„+ ,(/)== AC^+l©sf+!3i>(0 = (/-,,('ęi + ')^') a
u„+,{!) = /’(5;+le5o)y('-«-!) = ('-'WM'-n- •)
oraz uwzględniając dekompozycje operatorów projekcji (2.234) i (2.235), otrzy-mujemy
gdzie wykorzystaliśmy (2.209) oraz zdefiniowaliśmy współczynnik Schura jako
Pn+1 = -(en(/),r„(r- !))«
(2.239)
Uwaga 1: Zauważmy, u |p„+l| < l jako warto." iloczynu skalarnego elementów unormowanych e„(t) i rn(t - I).
Uwaga 2: Przypominając definicje iloczynu skalarnego (2.30) w przestrzeni (dla rzeczywistych elementów), zależność(2.239) implikuje
= e„(t) -P(r„(r- 0 W')
(2.236)
'•
P"+1 - ~ J^e„(t,u)r„(t - \ ,u)p(du) = Ee„(t)r„(t -
1)
(2.240)
(2.237)
(2.241)
Przypomnijmy, że projekcja elementu o na podprzestrzeń span{b}. rozpięta na elemencie b. wyraża się jako
'W® (M)
Zatem mamy
P(r„(t- l)).v(ż) = (v(ż).r„(/- l))u r„(t- 1) gdyż. ||r„(t - l)||?j = I. zgodnie z (2.225). Podobnie
Rozważmy iloczyn skalamy (y„~ •))«• Zauważmy, że y„(f) e Są (2-54). podczas gdy r„(t - I) JLSf (2.226). Zatem mamy
(.~l))u = 0
i w konsekwencji
= (yU)-$•»(')<r*(r- >))«=
Zatem współczynnik Scluira pn+, możemy interpretować jako korelację wzajemną (unormowanego) błędu prognozy wprzód en(t) oraz opóźnionego (unormowanego) błędu prognozy w ryl r„(t - 1).
Z (2.236) i (2.238) wynika, że
P{'n(r - l))y(r) = ||e„(r)||up„+,r„(r - l)
i w konsekwencji otrzymujemy zależność rekurencyjną. określającą podwyższanie rzędu błędu prognozy w przód jako
F-n+ I (0 = Cn(r) -ł- |M0llllPn f I r„(t - I )
Wykorzystując (2.209) i rozważając unormowaną wersję błędu w przód rzędu n + l
Cn+ I (0 = £/i+l (0ll^n+l(f)||<7/1 wraz z
(0 = e"+l(r)llen+l(0ll‘U zależność (2.241) możemy przepisać w postaci
*«+iM = iTc M0 + P»+ir»(r - 01
69
68
Liniowa prognoza śreoniokwadratowa sygnałów stacjonarnych
Rekurencyjne metody rozwiązania problemu prognozy
70
W celu otrzymania ostatecznej postaci lej zależności skorzystajmy 7 tożsamości (en+l(t),en+|(f))tj = • = ien(l) +Pn+trn(t -!),«„(/)-(-
ll«n+l(0llu
+ p„+ir„(r- l))ux
II£a+i(0IIu
+ Pn+l(r„(r— l),e„(f))u + p„2+|(r„(f- I),r„(r- l))u] =
IMOIIl
iir [1 — Pn+1 +P"+I + Pp + li =
Ilu M 2 V MI2 ' P«+l)
gdzie wykorzystaliśmy przemienność iloczynu skalarnego (2.239). Stąd
IMOIlu ,. 2 j-j
P"+l)
i ostatecznie
en+l(t) = C'l -p„+|) ■ [e„(f) + pn+|r„(r - ])] (2.242)
W podobny sposób możemy wykazać analogiczną zależność rekurencyjną podwyższania rzędu błędu prognozy w tyl, która wyraża się jako
'<i+l(t) = (1 — Pn+ I) ^[Pn+\tn(l) + rH(t - 1)] (2.243)
Dowód 7-ortogonamości macierzy 0(p„+1) przeprowadzimy przez sprawdze-
= ( 1 - Pn + I) “ 1
= J
Ortogonalna reprezentacja estymatora prognozy
Zgodnie z (2.205) optymalny (średmokwadratowo) estymator y„(r) zmienni losowej y(r) wyraża się jako
M‘) = P(SłMt) (2.244
Z kolei zauważmy, że z (2.233) (przy n + I zamienionym na n) otrzymujemy 5|=57“l©span{r„.,(r- I)} (2.245
Stąd wynikają kolejne ortogonalne dekompozycje podprzestrzeni:
5T~' = •$7_2©Jrpan{r„_2(t- I)}
(2.246
S2 = ^J®jprm{n(r- 1)}
gdzie Sj = span{ro(t - I)}. Uwzględniając (2.246) w (2.245), otrzymujemy
SI = e^span{r,(t - I)} (2.247)
co oznacza, że zbiór (r,(t I)}"_T0r stanowi bazę ortonormalną (ON) prze
strzeni S"
(n(t - 1 Wr - t))u = <5,.t = { ‘ jg. J jj ) (2.248)
gdzie Ą * oznacza deltę Kroneckera. Stąd wniosek, że
P(SJ)=2:lp(r,(r-l)) (2.249)
/=0
Wykorzystując dekompozycję (2.249) operatora projekcji P{SFX) w (2.244), otrzymujemy
n— I
(2.250)
71