Img10288

I

9

ORKIESTRA

(z tradycji gier sensytywnych — Encountertradition)

CELE

I W tej zabawie dzieci rozwijają swoją fantazję i kreatywność. Wyrażają odczuwaną przez siebie atmosferę lub emocję w sposób symboliczny. Każde dziecko ma kontakt z co najmniej dwojgiem innych, dzięki temu bliżej je poznaje. W drugiej części gry dzieci mają za zadanie współpracować ze sobą, co jest okazją do dokładniejszego poznania i wzajemnego zaobserwowania, oraz lepszego uwzględniania siebie nawzajem.

S] UCZESTNICY

| Od lat dziesięciu. Warunkiem przeprowadzenia tej zabawy jest wcześniejsze zdobycie przez dzieci umiejętności w miarę swobodnego wyrażania swoich emocji i odczuć. Liczba osób w grupie jest dowolna.

CZAS TRWANIA Od lOdo 15 minut

| PRZEBIEG GRY

Proponuję wam dzisiaj zabawę, która umożliwi muzykowanie w zespole, nawet przy braku prawdziwych instrumentów. Ustawcie się w kręgu i oprzyjcie dłonie na ramionach poprzedzającego was sąsiada...

Zastanówcie się teraz, w jaki instrument chcielibyście zamienić stojącego przed wami kolegę lub koleżankę. W miarę możliwości wybierzcie taki, który pasowałby w pewien sposób do dziecka przed wami... Po podjęciu przemyślanej decyzji, zacznijcie powoli i spokojnie grać odpowiednio do instrumentu na plecach poprzedzającego was dziecka, tak jakby ono rzeczywiście nim było. Naśladujcie przy tym za pomocą waszego głosu melodię lub takt, który gracie. Grajcie po prostu to, co wam przyjdzie na myśl. Ten, kto stoi za wami, uczyni to samo z wami. Wy będziecie instrumentem muzycznym dla swojego sąsiada z tyłu. On będzie imitował grę na wymyślonym przez siebie instrumencie. Może od razu domyślicie się po jego ruchach i dźwiękach, w jaki instrument muzyczny was zamienił. W taki oto sposób cała grupa przemieni się w instrumenty muzyczne i muzyków. Każdy będzie dla poprzedzającego go muzykiem, a dla stojącego za nim instrumentem muzycznym. Rozpocznijcie teraz od nowa wypróbowywać, jakim instrumentem muzycz-

nym może być stojący przed wami. Zagrajcie na nim kilka próbnych tonów lub akordów i nie zapominajcie naśladować ich swoim głosem... (1 min.) Teraz chciałbym, abyście powiedzieli swojemu poprzednikowi (każdy po okręgu mówi to głośno stojącemu przed nim) jakim instrumentem jest on dla was, żeby wszyscy wiedzieli, z jakich instrumentów składa się nasza orkiestra... Następnie proszę, aby każdy zaczął grać na swoim instrumencie i wydawał przy tym odpowiednie do gry dźwięki. Skoncentrujcie się najpierw tylko na sobie samych, na instrumencie przed wami i oddajcie się swoim pomysłom i pasji twórczej... (2 min.) Po tej fazie spróbujcie od czasu do czasu przysłuchać się temu, co grają inni muzycy, tak abyście mogli, jak to jest w prawdziwej orkiestrze, zagrać nareszcie coś wspólnego i uzupełniać się pod względem dźwiękowym... (3 min.)

W tej części chciałabym zrobić z wami tzw. muzyczny spacer w takt wybranej melodii. Następnie rozdzielę w pewnym miejscu krąg, aby powstał z niego długi „wąż”. Pierwszy w „wężu” będzie nim kierunkował. Proszę, grajcie dalej także w trakcie poruszania się „węża” swoją melodię i naśladujcie swoim głosem brzmienie i takty waszego instrumentu... (3 min.) Teraz wszyscy usiądźcie i odpowiedzcie po kolei, co zadecydowało o tym, że wybraliście właśnie ten, a nie inny instrument dla waszego kolegi czy koleżanki...

KRYTERIA OCENY

O Co podobało mi się w tej zabawie?

□    Co w niej było trudne dla mnie?

□    Jakim instrumentem muzycznym byłem?

O Czy uważam, że ten instrument do mnie pasuje?

□    Jaki instrument muzyczny wybrałbym dla siebie?

O Jaką melodię lub jaki typ muzyki grałem w pierwszej części zabawy?

□    Czy muzyka była smutna, skoczna czy wręcz dzika i szalona?

O Jaki nastrój wyrażała wspólnie wybrana przez was melodia?

O Czy instrumenty grały dobrze razem połączone w jedną orkiestrę i na ile dobrze?

□    Z kim najlepiej grało mi się razem?

□    Czy rzuciło mi się w oczy lub zauważyłem coś ciekawego u innych dzieci?

DOŚWIADCZENIA

Ta zabawa może sprawić dzieciom wiele przyjemności. Jest ona zarazem bardzo interesującym instrumentem diagnostycznym dla opiekuna grupy lub jej nauczyciela. Pokazuje bowiem, ile spontaniczności mają w danym momencie dzieci, w jaki sposób zdolne są uwrażliwić się na siebie i jakie formy wyrazu realizują one obecnie.

„Orkiestra” może być także atrakcyjną rozgrzewką na lekcji muzyki.

39