IMG 61 (4)

Barbara Majkut-Czariiotu

,» 1 dziecko do końca tnnma obserwacji nie zaczęło swojej pracy-rozgląda-Id się, wykonywało bezsensowne i niepotrzebne ruchy rąk i palców;

~ 14 dzieci bądź od razu. bądź po chwili wahania zainteresowało są pracą, ale często przerywały ją szukając pomocy łub wsparcia u nauczycielki;

_ Sporo dzieci, bo aż 15, szukało pomocy u innych i w odróżnieniu od dzieci przedszkolnych tylko w 2 wypadkach pomocy tej oczekiwały u kolegów; W pozostałych przypadkach zwracały się o pomoc do nauczycielki;

-    Przy najmniejszej nawet trudności, dzieci od razu domagały się pomocy z zewnątrz i nie wystarczała tylko słowna zachęta do dalszej pracy, nauczycielka była zmuszona pomóc w wykonywaniu jej;

-    1 dziecko rozpłakało się (dziewczynka), twierdząc, że; „nie potrafi", ale po zachęcie nauczycielki, podjęło próbę dalszej pracy, konsultując z panią każdą kolejną czynność;

-    Dwoje dzieci zrezygnowało z wykonywania zadania nie kończąc go. Jedno stwierdziło, że jest już zmęczone, a drugie że skończy później.

Biorąc pod uwagę zestawienie danych z obserwacji zachowań dzieci 6-letnich ze stażem przedszkolnym oraz dzieci z grupy ,,zerowej” podczas wykonywania nowego zadania można stwierdzić iż:

1.    Dzieci przedszkolne wykazują większą wiarę w swoje siły, nie boją się podejmować nowych zadań i wykonują je z większą wytrwałością niż dzieci z „zerówki”,

2.    Dzieci z grupy „zerowej** częściej zdają się na pomoc innych, rezygnując z samodzielnej pracy. Wymagają nie tylko zachęty słownej, ale i pomocy w działaniu, same zachowując się w sposób bierny i bezradny. Zachowania tego typu wzbudzają często współczucie i gotowość niesienia pomocy, a więc spełniająocze-kiwania jednostki demonstrującej bezradność. Ponieważ w pewnym sensie zachowanie takie jest korzystne, może dojść do utrwalenia się go w repertuarze zachowań jednostki, przyjmując postać nawykowej formy reagowania na sytuacje trudne różnego typu (Hurlock 1985, s. 540);

3.    W obydwu grupach dzieci wymagają zachęty i aprobaty, potwierdzenia tego, że wykonują zadanie dobrze i ładnie;

4.    Dzieciom z „zerówki" brakuje wiary we własne możliwości, ociągają się z rozpoczęciem pracy twierdząc, źe „nie potrafią tego zrobić” , itp.;

5.    Postępowanie dzieci przedszkolnych jest bardziej jednoznaczne i dzieci te w sposób bardziej śmiały i zdecydowany dążą do celu;

6.    Dzieciom z „zerówki" brakuje wytrwałości w pracy, szybciej się nudzą i męczą zadaniem. Trudniej im również skupić uwagę przez dłuższy czas u* jednej rzeczy.