Nadolski0

utrzymujący się do końca XVIII w., zresztą nie tylko w Polsce, zwyczaj portretowania wybitnych osobistości w polnych zbrojach, od dawna już przecież zarzuconych. Nawet Kościuszko, zwiastun nowych czasów i nowych idei, nic uniknął takiej rycerskiej maskarady.

Niektórzy badacze podejrzewają, że wśród symboli przeszłości wykorzystywanych w epoce Oświecenia dla patriotycznej edukacji społeczeństwa znalazł się leż orzeł z dawnych hełmów królewskich, odmienny przecież w sylwetce od swego odpowiednika widniejącego w herbie państwowym. Taki właśnie rozwijający skrzydła, srebrzysty ptak pojawił się na wojskowych czapkach polskich po raz pierwszy w czasach reformy mundurowej, spowodowanej uchwałami Sejmu Czteroletniego. W armii Księstwa Warszawskiego, a ostatecznie w armii Królestwa Kongresowego posadzono tego rwącego się do lotu orła na półkolistej „tarczy amazonek'’. W tej postaci przetrwał do chwili obecnej, będąc, jeśli powyższe domysły są słuszne, najczęściej spotykanym i do dziś żywym śladem po średniowiecznym stroju polskiego rycerstwa.