IMGt44

Rozwój tej wiedzy przypisuje się A. Jean Ayres. Dr Ayres przez całe swoje życie rozwijała teorię i praktykę w tej dziedzinie, opracowała i przeprowadziła standaryzację testów, rozwinęła metody klinicznej obserwacji i sposoby terapii oparte na wynikach badań własnych i innych naukowców.

Przeszło trzydzieści lat temu kilku terapeutów zajęciowych z USA rozpoczęło współpracę z dr Ayres i wspierało ją w rozwoju teorii Integracji Sensorycznej. Wiedza na ten temat pomogła wielu specjalistom i rodzicom lepiej zrozumieć problemy ich dzieci. Czasem wydają się one niewielkie i trudne do zdefiniowania, niemniej wymagają wczesnego rozpoznania i leczenia. Nie było to jednak dawniej łatwe.

Deficyty w zakresie integracji sensorycznej mogą być rozpoznawane u niektórych dzieci z trudnościami w uczeniu się, problemami słu-chowo-językowymi, niepewnością grawitacyjną i zaburzoną koordynacją ruchową. Występują również u dzieci z zaburzeniami równowagi, wrażliwości na dotyk i percepcji wzrokowej. Deficyty w tym zakresie można również obserwować u dzieci z zaburzeniami zachowania i zaburzeniami emocjonalnymi. Często towarzyszą autyzmowi i innym neurologicznym dysfunkcjom.

Pragnę wyjaśnić tę teorię czytelnikom, tak by mogli lepiej zrozumieć problemy dzieci i pomóc im. Zamierzam również wprowadzić czytelników w podstawowe zagadnienia neurologiczne związane z teorią i terapią w ramach tzw. integracji sensorycznej. Nie jest natomiast moją intencją pełny opis wszystkich narządów zmysłów, mechanizmów działania mózgu lub całego ośrodkowego układu nerwowego. Pragnę również określić i opisać problemy łączące się lub leżące u podstaw:

1)    zdolności do koncentracji i uwagi,

2)    uczenia się czytania i liczenia,

3)    pisania,

4)    uprawiania sportu,

5)    uczestnictwa w grach zespołowych z rówieśnikami

oraz wielu innych rozwojowych i emocjonalnych problemów związanych z uczeniem się.

Dr Ayres często ostrzegała nas - terapeutów, którzy z nią współpracowali, że „integracja sensoryczna nie jest lekarstwem na wszystko i nie może dokonać cudu. Nie można stosować jej we wszystkich przypadkach. Jest efektywna jedynie w przypadku pewnych typów zaburzeń”. Dlatego też należy wiedzieć, kiedy jest ona efektywna. Ci, którzy profesjonalnie