OKREŚLENIE CAŁKI OZNACZONEJ Niech f będzie funkcją określoną na przedziale domkniętym <a,b>. Punktami a = x0 < x, <•••< x0_, <xn = b podzielmy przedział <a,b> na n przedziałów częściowych <xM,xł> odpowiednio o długościach Ax, = xl-xi_l, i = 1,2,..„u. Liczbę Sn = max{Ax,,...tAxn} nazywa się średnicą danego podziału.
W każdym przedziale częściowym obierzmy punkt x(ł cz>ii xM ^ X, £ xjt utwórzmy iloczyny f(x,)Ax( oraz sumę Sn wszy stkich takich iloczynów
S, = f(xl)Ax,+-" + f(xJAx„ = £f(x,)Ax,.
Ml
Liczbę Sn nazywa się sumą całkową (Riemanna) funkcji f na przedziale
<a,b>.
Utwórzmy teraz normalny ciąg podziałów przedziału < a,b > na przedziały częściowe, to znaczy' taki ciąg, że 5n -> 0 przy n -> oc; oznacza to, źe długości wszy stkich przedziałów częściowy ch dążą do zera, gdy ich liczba n dąży' do nieskończoności. Ciągowi temu odpowiada ciąg (Sn) sum całkowych funkcji f. Rozważmy granicę
n
lim Sn= lim ]Tf(Xi)AXj.
n-+oo n-tao t
(A-*) (4r*0)‘
Jeśli dla każdego normalnego ciągu podziałów przedziału < a,b > i każdego wyboru punktów pośrednich x, w przedziałach częściowych tych podziałów istnieje ta sama skończona granica ciągu (SJ sum całkowych funkcji f, to tę granicę nazywamy całką oznaczoną funkcji f na przedziale < a, b > i oznaczamy symbolem
»•
Zatem
b
def
n
Liczbę a nazy wa się dolną granicą całkowania, liczbę b - górną granicą całkowania, przedział < a, b >- przedziałem całkowania.
Do tej pory' zakładaliśmy, że a < b. Dodatkowo przyjmujemy, że
, gdy b<a
a
b
oraz
b
Funkcję f. dla której istnieje całka oznaczona J f(x)dx, nazywa się
a
funkcją całkowalną (w sensie Ricmanna) na przedziale <a,b>. Dla takiej
b
funkcji całka oznaczona Jf(x)dx jest granicą dowolnie wybranego ciągu
a
(Sn)sum całkowych Sn, odpowiadającego normalnemu ciągowi podziałów przedziału <a.b>.