P1090982

254 Sebastian D. Kotuła: Wartościowanie książki w programie telewizyjnym

Krzyżanowski, P., 1992, „Fleksja rzeczownika jako środek wyrażania wartości wjęzyku Polskim”, [w:] Wartościowanie wJęzyku i tekście na materiale polskim i niemieckim, red. G. Falkenberg, N. Fries, J. Puzynina, Warszawa, s. 279-284.

Pawelec, R, 2001, „Struktura semantyczna słowa sztuka i jej zmiany w historii języka polskiego (1)”, Prace Filologiczne XLVT: 471-482.

Platon, 1995, Prot ago ras. Warszawa.

Puzynina, J., 1992, Język wartości, Warszawa.

Puzynina, J., 1997, Język - wartość - kultura, Lublin.

Wieczorek, U., 1999, Wartościowanie Perswazja Język, Kraków.

Zgółka, T., 1988, Język wśród wartości, Poznań.

Marcin Poprawa

Uniwersytet Wrocławski

Informacja i komentarz - dwa sposoby konceptualizowania wydarzeń w wiadomościach telewizyjnych

Streszczenie: Artykuł przedstawia zjawisko rozmywania się cech gatunkowych na poziomie wiadomości telewizyjnej. Analiza jest potwierdzeniem znanej z teorii mediów tezy, że w obrębie dyskursu informacyjnego pojawiają się na poziomie gier semiotycz-nych między słowem i obrazem strategie komunikacyjne o charakterze perswazyjnym, które zaburzają właściwy dla funkcji informacyjnej komunikatu sposób wiernego odtwarzania rzeczywistości. W pracy przedstawiam sposoby pojawiania się jednostek komunikacyjnych komentarza w obrębie informacji, czyli gatunku, który - zgodnie z zasadami tzw. paktu faktograficznego - nie powinien zdradzać subiektywnych sądów, ocen i wartości. Poddany analizie materiał, którego podstawy stanowią nagrania wybranych serwisów informacyjnych TVP - ujawnia sposoby pojawiania się ukrytych komentarzy zarówno w materiale narracji dziennikarskiej, jak i w materiale filmowym, zawierającym fotomontaże archiwalnych nagrań.

1. Wiadomość telewizyjna w świetle współczesnych tendencji komunikacyjnych

We współczesnej genologii dziennikarskiej czytelnie została wyeksponowana teza o rozmywaniu się gatunków motywowanych przez dominujące w tekstach funkcje: informacyjną i perswazyjną (por. np. Wojtak, 2004; Piekot, 2004, 2005). Badacze coraz częściej mówią także o „polifoniczności” znakowo-sty-listycznej, jak i wariancji w zakresie stratyfikacji form tekstowych i pojawiających się w nich celów illokucyjnych (por. Fiske, 2003; Żydek-Bednarczuk 2005; Witosz, 2005). Ta zmienność form wynika często z założonych przez nadawców przekazów medialnych sposobów doświadczania świata i poddawania ich zhierarchizowanemu, selektywnemu i wielogłosowemu porządkowi

Język polski XXI wieku: analizy, oceny, perspektywy, pod red. Grzegorza Szpili, seria Język a komunikacja 17, Kraków, Wydawnictwo Tertium, 2007.

i

U)

I

i

t

i

N

k

D

*

>

N

li

*5