OMiUP t1 Gorski4

parowo — gazowych. Drgania z kolei występują z powodu niestateczności procesu kawitacji, co może powodować dużą zmienność występujących sił. Jeżeli któraś ze składowych częstotliwości tej zmienności osiąga częstotliwość własną jakiejś części pompy, to występują wtedy drgania rezonansowe tej części. Mają one zazwyczaj bardzo dużą częstotliwość w zakresie od kilkuset do kilku tysięcy cykli na sekundę. Najczęściej wibracji wywołanej kawitacją mogą ulegać wirniki pompy.

Najbardziej szkodliwym efektem działania kawitacji jest stałe uszkadzanie elementów pompy przez usuwanie materiału z ich powierzchni, co powoduje powstawanie wżerów i rys zmniejszających wytrzymałość elementów i pogarszających sprawność pompy.

Stwierdzono, że uszkodzeniom kawitacyjnym podlegają wszystkie materiały stosowane do budowy pomp, lecz są one w różnym stopniu odporne. Największą odporność antykawitacyjną wykazują:

—    brąz aluminiowy (83% Cu, 10,3% Al, 5,8% Fe),

—    nierdzewne stale chromowe i chromoniklowe,

—    nierdzewne staliwa chromowe i chromoniklowe, najmniejszą zaś:

—    staliwo, aluminium, mosiądz i żeliwo.

Dużą odporność mają również tworzywa nylonowe. Bez względu jednak na stopień odporności antykawitacyjnej materiałów stosowanych dobudowy pomp najkorzystniejsze jest zapobieganie powstawaniu kawitacji w pompach. Sposoby zapobiegania kawitacji można podzielić na:

—    konstrukcyjne, zależne prawie wyłącznie od producenta pompy,

—    eksploatacyjne, zależne od zakładu montującego pompy i od personelu

obsługi.

Do głównych sposobów konstrukcyjnych i wykonawczych należy zaliczyć:

—    zastosowanie wirników dwustrumieniowych,

—    stosowanie możliwie małych kątów wlotowych a₁ do łopatek,

—    unikanie ostrych zmian kierunku strumienia cieczy przed wirnikiem,

—    wykonywanie wewnętrznych powierzchni w pompie z dużą dokładnością (duża gładkość powierzchni),

—    utwardzanie powierzchni narażonych na kawitację itp.

Do sposobów eksploatacyjnych zalicza się:

—    stosowanie możliwie niskich temperatur pompowanego czynnika,

—    utrzymywanie małych wysokości ssania,

—    utrzymywanie niskich oporów ssania przez gładkość powierzchni rurociągu ssawnego i możliwie prosty jego przebieg,

—    utrzymywanie dobrej szczelności rurociągu ssawnego,

—    prowadzenie rurociągu ssawnego w taki sposób, aby wyeliminować możliwość tworzenia się gdziekolwiek poduszek powietrznych (gazowych),

—    utrzymywanie w czystości filtrów ssawnych,

—    prowadzenie rurociągu ssawnego w sposób eliminujący możliwość powstawania krętu wejściowego przy wlocie do wirnika,

—    utrzymywanie parametrów pracy pompy w pobliżu optymalnego punktu pracy bez forsowania wydajności.

124