Pict0011 (25)

siadają, obejmują rękoma kolana, a głowę opuszczają nisko).

Odmiana

Dzieci są myszkami i mieszkają w jednej norze. \ (Nora wyznaczona jest linią, narysowaną kredą z boku sali o 2—3 m od ściany). Na zapowiedź: „Kota nie ma!” — myszki swobodnie biegają po I całej sali. Na zawołanie: „Kof jest!” — myszki I wracają do nory.

Sionko świeci — deszcz pada!

Pomoce: Karton z rysunkami Po jednej stro- 2 nie duże roześmiane słońce, po drugiej — parasol ( Przygotowanie: Za pomocą linii lub chorągiewek wyznaczyć miejsce, gdzie jest dom, oddzielając je od terenu ogródka, gdzie dzieci będą biegały.

Zabawa: Kiedy nauczycielka pokaże rysunek ! słońca, dzieci--wychodzą z domu, spacerują pojedynczo, parami, biegają, podskakują. Na zawoła-j nie: „Deszcz pada!” i pokazanie rysunku paraso-j la — dzieci wracają do domu.

Uwaga: W czasie prowadzenia zabawy można również! używać (jako symbolów pogody) kapelusza plażowego i* parasola.

Odmiana

Pomoce: Dwa krążki (żółty i niebieski). Przygotowanie: Jak w zabawie Słonkot świeci..

Zabawa: Sygnałem do wybiegnięcia dzieci Ąi domu jest podniesienie przez nauczycielkę żółtego! krążka, natomiast pokazanie krążka niebieskiego) jest hasłem do szybkiego powrotu i schronienia, się w domu przed burzą.

10. Wiatr i liście

.Jedno dziecko z grupy (pierwszy raz nauczycieli ka) jest loiairem. Trzymając pęk pociętych wstał

żeczek biega po sali — słychać szum wiejącego wiatru. Wtedy Uście wirują po całej sali — dzieci biegają. Gdy iciutr przestanie wiać (nie słychać szumu), liście spadają na ziemię (dzieci przysiadają). Na znak burzy (wielokrotne uderzenie w bębenek) — wiatr zmiata Uście (w sali dzieci szybko, bez potrącania, biegną pod ścianę w o-grodzie — na wyznaczone miejsce).

1 1. Taniec liści

Dzieci dobierają się parami i ustawiają na obwodzie koła. Gdy nauczycielka podnosi liść — wszystkie podają sobie ręce tworząc duże koło i biegną w jedną stronę. Na dźwięk bębenka chwytają się parami za ręce i chodzą powoli w małych kółeczkach. (Ryc. na str. 26).

12.    Wiatr i śnieżynki

Na szybkie uderzanie w bębenek dzieci biegają — wieje wiatr i śnieżynki wirują. Gdy bębenek cichnie — wiatr przestaje wiać i śnieżynki spadają na ziemię (dzieci przysiadają). Urozmaicenie: Zanim śnieżynki spadną na ziemię, mogą zawirować wkoło. (Dzieci obracają się wkoło siebie dwa, trzy razy, a następnie przysiadają).

13.    Wiatraczki

Przygotowanie: Dzieci stoją w rozsypce; daleko jedno od drugiego. Nauczycielka staje przed grupą z chorągiewką w ręce wzniesionej w bok.

Zabawa: Prowadząca wykonuje jeden obrót dokoła siebie i poleca dzieciom okręcić się tak samo. Przy ruchu drugą ręką wiatraczki obracają się w drugą stronę. Gdy wiatr cichnie (chorągiewka w dół), wszystkie wiatraczki stoją spokojnie, a gdy wiatr wieje, obracają się wkoło.

25