PICT0086 (4)

Klasyczne doświadczenia w tym kierunku wykonał W. Lodfe w 1928 roku. Badania swe przeprowadził Lode na cienkościennych rurach z miedzi, niklu i żelaza. Rury te zostały poddane równocześnie osiowemu rozciąganiu i wewnętrznemu ciśnieniu hydrostatycznemu. Zakres badań obejmował odcinek AB (rys. 9).

Rys. *. Elipsa przedatawtafaca wa-numN fłlKyctao^l Hubera dla płaskiego

wyniki badań przedstawiono na wykresie (rys. 10). W wypadku zgodności wyników z hipotezą największego naprężenia tnącego, punkty powinny układać się wzdłuż prostej AC. Krzywa ABC przedstawia teoretycznie wyliczone położenie punktów zgodnie z hipotezą Hubera Z wykresu widać, że rozkład'punktów otrzymanych doświadczalnie zdecydowanie przemawia na korzyść hipotezy Hubera.

Rys. 1C. wpływ średniego naprężenia na wytężenie materiału na granicy plastyczności w* bada* w. Lode przeprowadzonych nad miedzią żelazem 1 niklem.