PwTiR039

76 Rozdział 3

leśnej i rybackiej. Ważne znaczenie ma tradycja i kultura łowiecka oraz etyka myśliwska, bez których uwzględnienia zatraca się istotę łowiectwa.

Turystyka myśliwska oznacza migracje ludności związane z udziałem w polowaniach w kraju lub za granicą. Można odróżnić trzy rodzaje takich migracji:

« udział myśliwych zamieszkałych w Polsce w polowaniach organizowanych w obwodach łowieckich w różnych częściach kraju,

•    łowiecka turystyka przyjazdowa, polegająca na sprzedaży cudzoziemcom usług turystycznych obejmujących polowania w Polsce,

•    łowiecka turystyka wyjazdowa, polegająca na sprzedaży polskim myśliwym usług turystycznych obejmujących polowania za granicą.

Tylko dwa ostatnie rodzaje turystyki myśliwskiej wiążą się ze świadczeniem usług turystycznych. Jeszcze kilka lat temu świadczenie tych usług wymagało uzyskania aż dwóch koncesji, a potem dwóch zezwoleń. Wejście w życie ustawy o s.d.g. z 2004 r. zredukowało te przesadne wymagania w zakresie reglamentacji prawnej świadczenia wskazanych usług turystycznych. Przepisy wprowadzające tę ustawę dokonały zmiany prawa łowieckiego, które obecnie zalicza omawiany rodzaj działalności gospodarczej do działalności regulowanej w rozumieniu ustawy o s.d.g.

Podstawową konsekwencją tych zmian jest to, że świadczenie usług turystycznych obejmujących polowania wykonywane przez cudzoziemców na terytorium RP oraz polowania za granicą wymaga jedynie spełnienia warunków określonych przez prawo łowieckie oraz uzyskania wpisu do rejestru działalności regulowanej. Prawo łowieckie nazywa ten rejestr prowadzony przez marszałka województwa mianem rejestru polowań. Wskazany rejestr podlega wyżej omówionym przepisom ustawy o s.d.g.

Prawo łowieckie stanowi lex specialis w stosunku do przepisów ustawy o s.d.g., jak też w odniesieniu do ustawy o usługach turystycznych. Jednak w porównaniu ze stanem prawnym sprzed wejścia w życie ustawy o s.d.g. różnica jest taka, że obecnie ustawa o usługach turystycznych nie znajduje zastosowania do określenia warunków, od których spełnienia zależy podjęcie przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług turystycznych obejmujących polowania wykonywane przez cudzoziemców na terytorium RP oraz polowania za granicą. W tym i tylko w tym zakresie nic ma podstaw do stosowania przepisów ustawy o usługach turystycznych do działalności przedsiębiorcy będącego organizatorem imprez obejmujących polowania dla cudzoziemców w Polsce lub polowania za granicą. Jednak skoro są to usługi turystyczne, to do świadczenia tego rodzaju usług znajdują w konsekwencji zastosowanie przepisy ustawy o usługach turystycznych, w tym zwłaszcza przepisy dotyczące ochrony klienta. Przecież prawo łowieckie tych kwestii w ogóle nie reguluje.

Natomiast określone przez prawo łowieckie warunki podjęcia przez przedsiębiorcę omawianej działalności gospodarczej nie podlegają ocenie w świetle przepisów ustawy o usługach turystycznych. Z przepisów prawa łowieckiego wynika, że przedsiębiorca jest wtedy obowiązany spełnić aż cztery warunki:

•    ustanowić obowiązkowe zabezpieczenie majątkowe roszczeń osób trzecich z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania przez przedsiębiorcę, co należy odróżnić od wymagań stawianych przez Polski Związek Łowiecki (PZŁ), aby sami myśliwi dewizowi byli ubezpieczeni od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone podczas polowania;

•    złożyć z wynikiem pozytywnym egzamin ze znajomości zasad wykonywania polowania i zasad ochrony przyrody lub zatrudniać osobę spełniającą ten warunek;

•    składać organowi rejestrowemu, którym obecnie jest marszałek województwa, oryginały dokumentów potwierdzających zawarcie kolejnych umów, albo dokonania kolejnej blokady środków finansowych, będących formami obowiązkowego zabezpieczenia majątkowego;

•    niekaralność przedsiębiorcy i osób kierujących jego działalnością za przestępstwa określone w prawie łowieckim i przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu.

Niewątpliwie świadczenie usług turystycznych obejmujących polowania w kraju dla cudzoziemców oraz polowania za granicą wymaga szczególnych zabezpieczeń ze względu na bezpieczeństwo uczestników polowań, jak również osób postronnych, które mogą ponieść szkodę podczas polowania. Toteż prawo łowieckie przewiduje, że wspomniane wyżej zabezpieczenie majątkowe roszczeń osób trzecich z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania przez przedsiębiorcę, świadczącego omawiane usługi turystyczne, jest obowiązkowe. Może ono polegać w szczególności na zawarciu umowy gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej. Przy tym zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z 2005 r. w sprawie minimalnej wysokości sumy gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej wymaganej w związku z wykonywaną przez przedsiębiorcę działalnością gospodarczą w zakresie łowiectwa wskazana minimalna suma gwarancji wynosi 4% rocznego przychodu z tytułu wykonywanej przez przedsiębiorcę omawianej działalności gospodarczej, uzyskanego w poprzednim roku obrotowym. Suma ta nie może jednak być mniejsza niż równowartość 10 tys euro w przypadku usług turystycznych obejmujących wyłącznie polowania wykonywane przez cudzoziemców na terytorium RP, a 15 tys. euro -w razie polowań organizowanych wyłącznie za granicą. Natomiast dla przedsiębiorcy świadczącego usługi turystyczne obejmujące zarówno polowania wykonywane przez cudzoziemców w Polsce, jak również polowania za granicą minimalna wysokość sumy gwarancji nie może wynosić mniej niż równowartość 20 tys. euro.