ScannedImage 11

Dzięki nim kształtuje opinie o sobie. Sposób ich odnoszenia do nas staje się naszym sposobem odnoszenia się do siebie. Wpływ ten, jest tak duży. że te osoby nazywamy znaczącymi.

Utworzony obraz siebie staje się siatka poznawcza, filtrem, przez który wszystkie inne opinie o nas są przepuszczane. Ta siatka służy korygowaniu lub utrwalaniu się obrazu samego siebie. Jest wysoce prawdopodobne, że nasze zachowanie wymusza na innych takie reakcje, które mają poprawić nasz obraz siebie. Negatywny obraz siebie daje poczucie: braku zaufania do siebie. Obraz siebie determinuje nasze zachowanie, jest więc generatorem naszego zachowania w kontaktach międzyludzkich. W ten sposób: bogaty staje się jeszcze bardziej bogatszym - poprzez pozytywny obraz siebie; a biedny jest bardziej biedniejszym - ponieważ negatywny obraz siebie powoduje, że człowiek wycofuje się z życia.

Pozytywna postawa wzmacnia poczucie szacunku i godności wobec siebie, negatywna postawa rodzi poczucie braku zaufania do siebie.

Obraz siebie jest to, podstawowe źródło naszego zachowania, generator reakcji. Kto ma pozytywny obraz siebie w kontaktach międzyludzkich szybciej i łatwiej go polepsza.

Dziecko jest często postrzegane jako: udane lub nieudane. Ma ono znikomą kontrolę nad swoimi postawami. Jest to los, który dziecko spotyka - a to zależy od rodziców, ich zaś nikt sobie nie wybiera.

TEZA 10) PROCES POSTRZEGANIA W INTERAKCJI WYCHOWAWCZEJ

Termin “interakcja wychowawcza ” najlepiej oddaje kontakt 2 partnerów o różnych kompetencjach (np. nauczyciel - uczeń; katecheta - katechizowany). Partnerzy wzajemnie się obserwują i komunikują, pozostają ze sobą w interakcji. Ze względu na cele ten typ interakcji nazywamy interakcją wychowawczą (chodzi o cele, dla których jest ona tworzona i podtrzymywana).

W każdej interakcji osobowej są 2 zasadnicze celet-p*"*

•    postrzeganie się osób (percepcja międzyosobowa).

•    komunikacja (wzajemne porozumiewanie się).

Interakcja osobowa ma spowodować skutki wychowawcze. Skutki te, to zmiany w osobowości; zmiany w zachowaniu partnerów. Na ogół ta interakcja przebiega w jakimś zespole: rodzina, szkoła, klasa. Ta interakcja wychowawcza jest w obydwie strony. Jest to powiązane z czynnikiem atrakcyjności fizycznej partnera, która wpływa na sądy o drugim partnerze, często deformując proces spostrzegania. Ta atrakcyjność determinuje zachowanie nauczyciela jak i ucznia. Istnieje przekonanie, że to co piękne jest dobre, inteligentne i miłe. To przenoszenie jest w większości nieuświadamiane.

W każdej interakcji wychowawczej można wyodrębnić zespoły cech osobowościowych wychowawcy, wychowanka i grupy. Wyróżniamy 3 zespoły cech:

□    osobowościowe

□    socjologiczne

□    psychosocjologicznej - nieformalna struktura grupy: (przyciąganie, odpychanie między osobami).

11