skanuj0003

Trzeba zatem wykształcić takie metody pracy, ażeby organizując zabawę dla całej grupy, w szczególny sposób skłaniać do aktywności dzieci opóźnione, obarczone zaburzeniami, nie nadążające za rówieśnikami.

Poświęcenie więcej uwagi dzieciom z deficytami rozwojowymi nie oznacza unikania zabaw, które wprowadzają elementy współzawodnictwa, preferują spryt, sprawność, umiejętność, w których jest tylko jeden zwycięzca. Znalezienie siębowiem na pozycji przegranej, z którą przecież każdy z nas się spotyka, jest bardzo kształcące. Pomyślmy, jak dziecko, które nigdy nie miało możliwości „liczenia tylko na siebie”, które nie nauczyło się przegrywać w zabawie, zachowa się, gdy dorośnie i będzie brało udział w życiowych zawodach.

Proponowany w niniejszej publikacji zestaw zabaw ma wspomagać rozwój funkcji słuchowych, wzbogacać mowę, doskonalić percepcję wzrokową i koordynację wzrokowo - ruchową, sprzyjać kształceniu orientacji przestrzennej i rozwijać sprawność motory czną dzieci.

Zawarte w niniejszej publikacji gry i zabawy najlepiej odpowiadają potrzebom dzieci wieku przedszkolnego, choć różnicuje je poziom trudności i komplikacji. Stawianie przed dziećmi zadań trudniejszych mobilizuje je do coraz większego wysiłku. Dzisiaj dzieci bawią się tak, a jutro nadzwyczaj łatwo wprowadzają inne reguły, nowe konwencje.

Wszystkie zabawy służą do doskonalenia różnych sprawności umysłowych, spostrzegawczości, uwagi i pamięci, umiejętności analizy i syntezy wzrokowej oraz słuchowej. Wdrażają do zgodnego współżycia w grupie dzieci, stają się pomostem ogromnie ułatwiającym dzieciom przejście z przedszkola do szkoły.

Wydaje się, że niektóre pomysły zabaw śmiało można polecić osobom odpowiedzialnym za organizację zajęć w świetlicach szkolnych, a nawet nauczycielkom pracującym z dziećmi klas pierwszych.

W sposób szczególny chciałabym zachęcić wychowawców domów dziecka do wzbogacania swoich programów wychowawczych i dydaktycznych o choćby niektóre propozycje gier i zabaw. Różny wiek dzieci, różne możliwości i predyspozycje, opóźnienia i zaburzenia stwarzają szczególnie korzystną sytuację do promowania i kształcenia umiejętności gry, ciekawej zabawy i współzawodnictwa w terapii a także wyrównywaniu szans.

Niektóre zabawy są znane i bardzo popularne, np. zabawy ruchowe proponowane przez K. Wlaźnik 1995. Z doświadczenia wiem, że sąbardzo łubiane przez dzieci, a niekiedy przyjmowane przez nie wręcz entuzjastycznie.

Opisałam tutaj także zabawy, które są wynikiem własnych pomysłów i doświadczeń w pracy z dziećmi.

9