sposób rozwiązać swych problemów w dotychczasowych ramach odniesienia.
Cohen wprowadził w tym miejscu pojęcie gestów eksploracyjnych. Są to wieloznaczne i niedookreślone zachowania stanowiące zachętę (znak, wskazówkę) do innowacji. Należy jednak wspomnieć, że potencjalny innowator nie jest pewny, z jakim przyjęciem spotka się jego „oferta dewiacyjna”. Wykonuje zatem owe gesly w celu wybadania reakcji innych potencjalnych innowatorów. Tego typu reakcje są charakterystyczne dla zachowań zbiorowych.
Cechy podkultur dewiacyjnych al Bezcelowość
Zakłada się z reguły, powiadał Cohen, że ludzie kradną, ponieważ potrzebują skradzionych rzeczy. Innymi słowy, przyjmuje się, że kradzież stanowi środek do jakiegoś innego celu, a zatem jest ona działaniem racjonalnym i utylitarnym. Tymczasem większość kradzieży nie ma takiego podłoża motywacyjnego. Kradnie się dla zabawy, ot tak sobie. Zdaniem Cohena w bezcelowych kradzieżach zawiera się właśnie negacja racjonalności i utylitamości, które to wartości są tak cenione w warstwach średnich. b) Złośliwość
Złośliwość przejawia się we wrogości zarówno wobec innych gangów, jak i wobec rówieśników nie należących do grup tego rodzaju. Przejawia się ona w obcesowym, brutalnym stosunku do uczniów w szkole oraz do nauczycieli. Jest źródłem demonstracyjnej negacji autorytetów i wartości warstw średnich, które uosabiają nauczyciele. al Nęgątywizm
Złośliwość i bezcelowość są elementami ogólniejszej postawy młodzieży z podkultur, którą Cohen określał jako negatywizm. Akcentował on, iż poczucie odrębności i solidarności podkultur dewiacyjnych, które zwiększa się jeszcze pod wpływem wrogich reakcji ze strony instytucji formalnej kontroli społecznej. Poczucie odrzucenia i izolacji sprawia z kolei, że członkowie podkultury stają się w coraz większym stopniu skazani na osiąganie statusu w ramach standardów wykształconych przez grupę, co prowadzi do dalszej eskalacji dewiacji.
C) Koncepcja kultury warstw niższych W.B. Millera
Zdaniem Millera w każdej kulturze można znaleźć tak zwane centralne punkty zainteresowania, czyli „(...) dziedziny lub problemy zwracające na siebie szeroką i trwałą uwagę oraz wywołujące duże zaangażowanie emocjonalne”. Charakteryzował on sześć wartości czy też centralnych punktów zainteresowania warstw niższych, przy czym kolejność ich prezentacji wyrażała jednocześnie ich rozmaitą istotność. Centralne punkty zainteresowania sąponadto wymiarami, które mogą obejmować szeroki wachlarz wzorów zachowań.
Najistotniejszym punktem zainteresowania warstw niższych sa kłopoty. Posiadanie kłopotów bądź unikanie kłopotów jest, zdaniem Millera, zarówno głównym tematem rozmów, jak i głównym przedmiotem aktywności. Przy tym deklarowana chęć unikania kłopotów pozostaje często w sprzeczności z faktycznym zachowaniem nastawionym nierzadko na popadanie w kłopoty, w głównej mierze z prawem.
Drugim centralnym punktem zainteresowania w kulturze warstw niższych jest twardość. To wartość, zgodnie z którąjest oceniane zachowanie, obejmuje całą gamę cech, jakości i stanów, ma wśród swych najistotniejszych komponentów siłę fizyczną i psychiczną, męskość, odwagę; odporność na ból, brak skrupułów i sentymentów. Zawiera w sobie także antyintelektualizm, czyli bardziej lub mniej wyraźną obojętność, lekceważenie lub nawet pogardę dla sztuki, literatury itp. Akcentowanie twardości, męskości i brutalności jest zdaniem Millera efektem specyficznych układów rodzinnych w obrębie warstw niższych. Specyfika ta polega na wyraźnej dominacji kobiety w rodzinie. Wynika to z całkowitego braku mężczyzny w domu bądź z indyferentnego stosunku ojców i mężów do spraw związanych z wychowywaniem dzieci.
Kolejnym centralnym punktem zainteresowania kultury warstw niższych jest spryt. Podobnie jak