202 POEZJA ŻAKOWSKA
65 Kto chce hańbę omijać,
Obyczajom sprzyjać I błyszczeć prawdziwie.
Tyś źródłem wesołości,
Więc i źródłem żałości:
70 Dręczysz jak sroga żmija,
Co jadem serce zabija.
Bądźże pocieszycielką,
Ma nauczycielko,
Gwiazdo wspaniała:
75 Skoroś mądra taka,
Nauczże prostaka,
Dzieweczko udała.
Tyś w cnocie Katonem,
W rozumie Platonem.
80 Królu Arystotelesie,
Gdybyś żył w tym czasie,
I ty byś ją wielbił!
Kanclerzu Ganifredzie,
Tyś o wdziękach dziewczyny
w. IZ Kato Starszy (234-149 p.n.e.) — mówca, polityk i pisarz, uchodził za wzór starodawnej cnoty rzymskiej.
w. 79 w rozumie Platonem — za sprawą św. Augustyna filozofia Platona wywarła znaczny wpływ na naukę średniowieczną.
w. 80 królu Arystotelesie — w oryginale określenie princeps („przywódca, władca”) oddaje rzeczywiste znaczenie nauki Arystotelesa w uniwersytetach średniowiecznych.
w. 83 Ganifred — Godfryd z Vinsauf (XI1/XIII w.), uważany za urzędnika kancelarii papieskiej, był autorem popularnego w średnio-
85 Pisał hymny strzeliste:
Ta piękniejsza zaiste.
Skrzą gwiazdy w niebios mroczy, Ona po ziemi kroczy.
Me serce by milczało,
90 Gdyby jeno zdołało.
Anglio, chluba tobie,
Gdy żył Ryszard dzielny, Zapłakałaś w żałobie,
Gdy zmógł go cios śmiertelny.
95 Bóg zlał nań łaski swoje,
Iż za święty krzyż wiódł boje,
W co wierzyć mi wypada: Ganifred opowiada.
Tak ja radosny będę, io° Gdy ciebie posiędę,
Dziewczyno ty, upragniona, Stokrotnie uwielbiona.
wieczu podręcznika poetyki pt. Poelria nova, w którym znalazł się też wzorowy opis kobiecej urody (dzieło to było wykładane m.in. w Akademii Krakowskiej).
w. 87 gwiazdy — w oryginale pojedyncza gwiazda (sidas), z którą zestawiana jest adresatka listu.
w. 92 Ryszard I Lwie Serce (1157-1199) — od 1189 r. władca Anglii, uczestniczył will wyprawie krzyżowej (1189-1192), symbol cnót rycerskich, bohater wielu opowieści średniowiecznych.