skanuj0024

204 POEZJA ŻAKOWSKA

Wilhelmie sławiony,

Sławy nieskończonej,

^,os Gdybyś dziś bytował,

Ją byś umiłował.

Gdzież jest ninie moja Przepiękna dziewoja? Mieszka hen, w Krakowie, ¹¹⁰ Helena się zowie.

Hej, gdyby zapytano Twego sługę, panno,

Co bym wybrał skwapliwiej I pragnął żarliwiej:

¹¹⁵ Wolę być z tobą, pani,

Niż konia dostać w dani!

Kochaszli mnie wzajem, Żywot twój będzie rajem! Jeśli doznam wzgardy,

¹²⁰ Poznasz piekła żary.

O Krakowie,

Radość tobie!

w. 103 Wilhelm — nie jest pewne, kogo autor miał na myśli; może chodzi o twórcę pierwszej części sławnej w średniowieczu Powieści o Róży (ok. 1230-1240) Wilhelma de Lorris. Poemat w formie alegorycznej opisywał reguły miłości dwornej. Z kolei według R. Ganszyń-ca mógł to być Guilielmus Jordanus (zm. 1372), który ogłosił wierszowany utwór pt. Conflictus yitiorum cum yirtutibus.

Twa płeć, przedziwnie biała, Blaskiem liliji pała.

¹²⁵ W każdej swej zalecie Kwitniesz niby kwiecie, Lśnisz jak gwiazda świetna, Panienko szlachetna.

Paluszki masz pieszczone,

¹³⁰ Ramiona toczone,

Ząbki z kości słoniowej, Złotą włosów koronę.

Ciemne twe powieki Niby hiacynty,

¹³⁵ Twój krok wdzięcznie lekki, Ród twój znamienity.

Słyszcie moją mowę, Piękniejszą niż Salomona: Usta jej purpurowe,

¹⁴⁰ Twarz zorzą barwiona.

w. 123 płeć — skóra twarzy, cera. w. 129 pieszczone — w oryginale: tenues („wysmukłe”), w. 130 toczone — okrągłe, pełne, pulchne, w. 132 złotą włosów koroną — w oryginale: capilłos spłendentes („włosy błyszczące, jaśniejące”).

w. 133 powiekiⁱ— w oryginale: supercilia („brwi”), w. 134 hiacynty — zapewne chodzi o brunatną odmianę nazywanych tak kamieni szlachetnych.

w. 138 piękniejszą niż Salomona — porównanie z przypisywaną Salomonowi Pieśnią nad Pieśniami, w której wysławiana jest uroda Oblubienicy.