skanuj0048 (56)

96 Formy organizacyjni•

Tabela 6. Syntaksa modelu uczenia się we współpracy.

Faza	Postępowanie nauczyciela
1. Podanie celów i wywo-	Nauczyciel kolejno omawia cele lekcji i wywo-
łanie nastawienia	łuje nastawienie do uczenia się.
2. Podanie wiadomości	Ustnie lub za pomocą tekstu nauczyciel przekazuje uczniom wiadomości.
3. Zorganizowanie	Nauczyciel wyjaśnia, jak utworzyć zespoły
zespołów	uczniowskie, i pomaga przejść do pracy grupowej.
4. Pomaganie w pracy	Nauczyciel pomaga grupom wykonywać zadania.
grupowej
5. Sprawdzian	Nauczyciel sprawdza opanowanie materiału lub grupy przedstawiają rezultaty swojej pracy.
6. Uznanie osiągnięć	Nauczyciel wybiera sposób wyrażenia uznania dla pracy i osiągnięć indywidualnych i gru powych.

młodego nauczyciela podpórkę w postaci schematu, od którego oczywiście odchodzi w miarę jak wzrasta jego doświadczenie zawodowe.

6.3. Praca domowa

Z pozaszkolnych form dość ważną jest praca domowa, która w nauczaniu początkowym ma znaczenie głównie ze względu na wdrażanie do samokształcenia. Jest oczywiście potrzebna bezdyskusyjnie od I klasy, trzeba się tylko zastanowić, jaką postać' ma przyjmować, gdyż niewątpliwie ma ona związek z poziomem elementarnych umiejętności dziecka (takich jak: czytanie, pisanie, mówienie), a z kolei sama ma służyć ich kształtowaniu.

Szkolna nauka bez pracy domowej nie jest w stanie zagwarantować w stopniu optymalnym opanowania tych umiejętności. Ponadto poprzez pracę domową kształcimy takie cechy charakteru jak:

—    obowiązkowość,

—    zdyscyplinowanie,

—    odpowiedzialność,

—    systematyczność itp.

Wynika to poniekąd z funkcji pracy domowej, talach jak:

—    opanowanie w drodze samodzielnej pracy w domu określonych wiadomości, stanowiących podstawę przerabiania nowych zagadnień w szkole pod kierunkiem nauczyciela, rozwiązania problemu teoretycznego lub praktycznego itp.;

—    utrwalenie materiału przerobionego na lekcji;

—    zebranie pomocy szkolnych, jak: okazy przyrodnicze, widokówki, zestawienia statystyczne, materiały uzyskane w drodze obserwacji i wywiadów itp., jako podstawy do realizacji nowego tematu lekcji;

—    ukształtowanie u uczniów określonych umiejętności i nawyków w drodze samodzielnego ćwiczenia;

—    rozwijanie samodzielności myślenia i działania przez wykonywanie zindywidualizowanych zadań teoretycznych i praktycznych w zakresie wykraczającym poza materiał programowy danego przedmiotu, ale przystosowanym do możliwości poszczególnych uczniów⁹³.

Ważne jest przygotowanie dzieci do jej odrabiania:

—    muszą to być zadania zrozumiałe, możliwe do wykonania samodzielnie przez każde dziecko;

—    dobrze jest różnicować je ze względu na indywidualne możliwości;

—    może ona być zadawana w każdym momencie lekcji (na początku, w jej środku, na końcu);

—    dobrze jest, jeśli dziecko zapisze to, co ma zrobić w domu (na pierwszym etapie edukacji może to robić nauczyciel);

—    nauczyciel musi dokładnie wiedzieć, jaki cel ma osiągnąć dziecko poprzez wykonanie takiej pracy.

” Kupisiewicz Cz., Podstmey dydaktyki ogólnej..., op. cit., s. 206.