img048 (19)

96 Rozpalanie ognia

Dobrze, zebrałeś już rozpałkę i drewno, masz w osłoniętym miejscu mnóstwo drewna na zapas w razie deszczu. Ułożyłeś już ognisko, a teraz musisz podpalić „hubkę".

Jak to najlepiej zrobić?

7 Ogrzanie się j 6 Schn

ZAPAŁKI

Ponieważ wszyscy dobrze znamy zapałki, zatem chyba najłatwiej się nimi posłużyć. Jednak inaczej niż w domu, nie możesz sobie pozwolić na luksus zużycia na to pół pudełka. Specjalistyczne zapałki sztormowe i wodoodporne sprzedawane są zwykle w wodoszczelnym pudełku.

Jeśli nie, przechowuj je w plastikowym pudełku po filmie 35 mm i nie zapomnij zabrać draski.

Zapałki klasyczne

Wymagają specjalnej powierzchni do pocierania, są praktycznie bezużyteczne na szlaku, bo nie zapalają się po zawilgoceniu.

Zapałki typu „potrzyj o cokolwiek"

Są znacznie lepsze, bo można je zapalić, pocierając o dowolną szorstką powierzchnię, i to nawet po zawilgoceniu. Zwykle mają na końcu biały czubek substancji chemicznej.

Zapałki sztormowe i wodoodporne

Ich końcówki zanurzono w wodoodpornej żywicy, zatem zapalają się nawet w warunkach wilgotnych, większość - tylko po potarciu o fabryczne opakowanie, które musi być suche.

Tzw. zapałki survivalowe palą się nawet przy ulewnym deszczu i silnym wietrze, a „główka" sięga połowy długości zapałki. Sprzedawane są w wodoszczelnym pudełku z draską.

Świeca

Oszczędzisz zapałki, zapalając pierwszą z nich świecę, od której zapalisz „hubkę".

ZAPALNICZKA

Zapalniczka to przydatny towarzysz biwaku. Jest niewielka, a można nią rozpalić setki ognisk. W spokojnych warunkach wystarczy zwykła zapalniczka, wszechstronniejsza jest jednak zapalniczka wiatroodporna. Dostępnych jest wiele rodzajów, od staroświeckich z pstrykaną

przykrywką po wymyślne modele „turbo", niegasnące na wietrze i deszczu. Którąkolwiek byś wybrał, nie zapomnij jej napełnić, miej też zapasową w suchym i bezpiecznym miejscu.

SUSZENIE MOKRYCH ZAPAŁEK

Kiedy zapałki zamokną, trudniej ich używać. Tylko główka zapałki jest wodoodporna, zatem jeśli patyczek jest mokry, będzie się palił kiepsko albo wcale. Nie wyrzucaj zamokłych zapałek. Wysusz je na słońcu, na kamieniu, jeśli masz możliwość, albo przetocz je sobie po włosach - to czasem pomaga!

ZAPALANIE „HUBKI"

Czasem pójdzie to gładko. A czasem nie. Jeśli używasz „hubki" naturalnej, która choćby nieco zawilgotniała, będzie znacznie trudniej, zatem jeśli masz problemy, użyj sztucznej „hubki" (jeśli ją masz). Kiedy „hubka" się zajmie, dołóż więcej „paliwa" i dmuchaj lekko, by podsycić płomień. Trzymaj ją luźno, by zapewnić przepływ powietrza, ale nie dopuść, by wypadła. Niektórzy uważają to za marnotrawstwo, ale zawsze możesz umieścić trochę „hubki" pod ogniskiem i zapalić ją od innego, mniejszego kawałka.

Jeśli to nie zadziała, użyj kostki paliwa turystycznego od przenośnej kuchenki, którą powinieneś mieć w pakiecie ratunkowym.

INNE METODY

Tłoczek do krzesania ognia Składa się z 2 części - pustej w środku rurki, zamkniętej z jednej strony, pokrytej wewnątrz substancją poślizgową, oraz tłoczka ściśle dopasowanego do wnętrza rurki (ważne jest, by powietrze nie uciekało).

Na końcu tłoczka jest niewielkie zagłębienie, gdzie umieszcza się nieco „hubki". Umieść hubkę w zagłębieniu, włóż tłoczek do rurki i mocno wciśnij. Sprężone powietrze ogrzewa się i rozpala hubkę do postaci żaru. Żar płonie dłużej niż płomyk.

Stalowe krzesiwko

Zwykle złożone z 2 elementów metalowego pręcika z uchwytem (o kształcie klucza) oraz cienkiego, płaskiego kawałka metalu podobnej długości.

Oba są zwykle połączone sznurkiem. Pręcik ujmuje się za uchwyt i pociera blaszką w kierunku od siebie.

Wywołuje to fontanny bardzo gorących iskier, którymi można zapalić „hubkę".

Krzesiwko mechaniczne

Jest to praktycznie zautomatyzowana wersja stalowego krzesiwka, w której naciągany sprężyną „krzemień" uderza o iglicę z węglika wolframu. Naciskane o twardą powierzchnię, wzbudza fontannę bardzo gorących iskier.

DOBRA „HUBKA"

•    Wiórki drzewne (im drobniejsze, tym lepsze)

•    Suche, pokruszone liście

•    Koszyczki ostu

•    Kłaczki bawełniane

•    Woskowany papier

•    Słoma

•    Suszony mech i grzyby

•    Każdy

z powyższych materiałów spryskany lekko repelentem przeciw owadom

DOBRA

ROZPAŁKA

•    Drobne gałązki

•    Tektura

•    Cienkie paski drewna

•    Tłuste drewno

z pieńków ściętych drzew (zawiera lotną, łatwopalną żywicę)

DOBRE PALIWO

•    Martwe gałęzie

•    Rdzenie padłych drzew

•    Drewno martwego stojącego drzewa

•    Sucha trawa, skręcona w pęczki

•    Suchy nawóz zwierzęcy

•    Suchy torf