Untitled Scanned 04 (12)

10 ŚREDNIOWIECZNA PIEŚŃ RELIGIJNA POLSKA

Jezus Chrystus, Bog Człowiek, mądrość Oćca swego, Po czwartkowej wieczerzy czasu jutrzennego,

Gdy się modlił w ogrodzie Oćcu Bogu swemu, Zdradzon, jęt i wydań jest ludu żydowskiemu.

⁵ Tę szwę noc poliezkowan, plwan, nędzon do świata. W piątek pirwej godziny wiedzion do Piłata,

Tamo nań powiedziano świadecstwo nieskładne,

On stał jako baranek, źwierzątko pokorne.

Na, dzień trzeciej godziny Żydowie niezbędni ¹⁰ Wołali, by krzyżowań pirwy i pośledni;

Piłat ji kazał biczować beze wszej lutości,

I cirnim koronować, tuć miał trudu dosyć.

1.2 JEZUS CHRYSTUS, BÓG CZŁOWIEK, MĄDROŚĆ OĆCA SWEGO

w. 2 czwartkowej wieczerzy — tj. Ostatniej Wieczerzy w Wielki Czwartek; czasu jutrzennego — nad ranem (odpowiednik brewiarzowej jutrzni).

w. 3 w ogrodzie — tj. w ogrojcu.

w. 4 — został zdradzony, schwytany i wydany ludowi żydowskiemu.

w. 5 — przez tę całą noc był policzkowany, oplwany, dręczony do świtu.

w. 6 pirwej godziny — w pierwszą godzinę (odpowiednik brewiarzowej prymy).

w. 7 tamo — tam; powiedziano świadecstwo — złożono zeznania.

w. 9 na dzień trzeciej godziny — w trzecią godzinę (odpowiednik brewiarzowej tercji); niezbędni — podli.

w. 10 by krzyżowań pirwy i pośledni — aby został ukrzyżowany pierwszy i ostatni.

w. 11 ji — go; beze wszej lutości — bez żadnej litości.

w. 12 cirnim — cierniem; tuć miał trudu dosyć — tam (Chrystus) przecierpiał wiele męki.

Na dzień szóstej godziny na krzyż wiedzion z Piasta; Tej biady rozmaitej płakała niewiesta;

¹⁵ Na krzyż wzbiwszy nagiego, o suknię jigrano,

Żółcią s octem napawan, jak prorokowano.

Na dziewiątej godzinie wołał Jezus: „Heli!”

Ci, coż ji krzyżowali, Żydowie się śmieli;

Janowi polecona Matka jego miła,

²⁰ Tu się dusza Krystowa z ciałem rozdzieliła.

Włoczni<ą> ślepy włodyka bok otworzył jego,

Krew s wodą popłynęła zbawienia naszego.

Z krzyża sjęt o mieszporze, prosiwszy Piłata;

Takoó za nas ucirpiał Odkupiciel świata.

²⁶ O kompletnej godzinie ciało grobu dano,

Od miłostnych przyjaciół mirrą pomazano;

W sobotę swojewała dusza pkielne koćce,

W niedzielę wywiodła jest szwytki święte oćce.

w. 13 na dzień szóstej godziny — w szóstą godzinę (odpa^ednik brewiarzowej seksty).

w. 14 — niewiasta (tj. Matka Boska) płakała z powo<j_u tych wszystkich nieszczęść.

w. 15 wzbić — wbić; jigrać — tu: grać w kostki* losa_wć. w. 16 napawan — napojony.

w. 17 na dziewiątej godzinie — o dziewiątej godzinie (odpowiednik brewiarzowej nony); „Heli!” (hebr. Eli) — Boż^i w. 21 ślepy włodyka — ślepy (przenośnie) żołnierz, w. 23 sjęt o mieszporze, prosiwszy Piłata — zdjęty po południu (w porze brewiarzowych nieszporów), gdy poproszono Piłata.

w. 25 O kompletnej godzinie — tj. wieczorem (kom^ieta — ostatnia wieczorna godzina brewiarza).

w. 26 — przez kochających przyjaciół zostało namoczone mirrą, tj. żywicą z drzew iglastych o silnym zapachu.

w. 27 swojeicała dusza pkielne koćce — duch (Chrystusa^ _z]>urzył piekielne klatki (tj. zamknięcia).

w. 28 wywiodła jest szwytki święte oćce — wywiódł wszystkich ojców świętych, tj. świętych i błogosławionych Starego Te^rnentu (z otchłani); szwytki — przestawka z wszytki.