W praklycc powitndmię pmkroj“ poprzecznego odczytuje się na podaa«x pubowi z tablic pól kół.
Pole przekroju poprzecznego można określić na podstawie pomiaru obwodu (0) zgodnie z wzorem
(1.55)
Wzór 0.55) jesz wzorem na poW koli
Dokładno*? okieilama pola przekroju poprzecznego badał Borowski (1961a) (tab. 9). Zbadań tych można wyciągnąć następujące ważniejsze wnioski:
I) okreflank pola przekroju poprzecznego na podstawie obwodu daje błędy dodatnie.
Tabela 9
Borowskiego) - błędy
PU pnefcroju floUttc
Dla innych przekrojów
Iredtn* arytmetyema (?) |
akraWęófcu |
Średnia aryunayczna (?) |
zakres błędów | |
4ł |
17.1 |
6.9-WA |
13 |
0.0-U.l |
5<- |
2M |
9A-6M |
9jt> |
1-4-30.0 |
i'- |
-IX |
-t9 2*2 |
-73 |
-2<W _ -06 |
iM |
9.1 | |||
IX |
-7.B-4Ł6 |
05 |
"**- 9.6 | |
*1 ! J |
■«- U |
O . ,
<• - .
**rn - miMtualM jrubote przekroju. dM-l - jnibotC cu kKrunku północ-połudme.
2) określanie pola przekroju poprzecznego na podstawie jednej grubości daje pnewagę błędów dodatnich, a błędy maksymalne mogą być bardzo duże,
3) określanie pola przekroju na podstawie dwóch grubości daje przewagę błę-Jów dodatnich, a sposób ten zapewnia większą dokładność' niż przy pomiarze jednej grubości.
4) pole przekroju dolnego strzały (podstawy ścięcia drzewa) mozc być obarczone bardzo dużym błędem nawet wówczas, kiedy przekrój ustala się na podstawie pomiaru dwóch grubości.
Błąd procentowy miąższości wynikający z błędu pola przekroju poprzecznego określa wzór:
11.56)
p, = - 100
gdzie A jest błędem absolutnym pola przekroju.
Błąd procentowy miąższości jest więc równy błędowi procentowemu pola prze-kroju poprzecznego.
Przy określaniu miąższości drzewa leżącego popełnia się błędy, które wynikają z następujących przyczyn:
a) niedostosowania wzoru do kształtu strzały w kierunku podłużnym.
b) niedostosowania wzoru do kształtu strzały w kierunku poprzecznym.
c) z błędów popełnianych przy pomiarze elementów miąższości
Niedostosowanie wzoru do kształtu strzały w kierunku podłużnym Strzała jest bryłą o bardzo skomplikowanym kształcie przekroju podłużnego Dlatego żaden z prostych wzorów dendrometrycznych nie będzie w sposób precyzyjny określał jej miąższości.
Załóżmy, że krzywą morfologiczną można przedstawić równaniem tworzącej regularnych brył obrotowych y2 = pxr. W takim wypadku błąd dla bryły całkow itej będzie zależał tylko od u'ykładnika kształtu, natomiast dla bry ły ściętej zarówno od wykładnika kształtu, jak i od stosunku średnicy górnej do dolnej Występówamc błę dów o określonej wielkości i znaku można by było tłumaczyć tym. zc dana strzała cechuje się określoną wartością wykładnika kształtu i stosunkiem średnicy górnej do dolnej Oprócz łych cech o wielkości błędu dla strzał będzie decydował inny czyn-mk. Wynika on z rozbieżności między przebiegiem krzywej morfologicznej strzały i tworzącej równoważnej bryły obrotowej Tworząca będzie pokrv wała się z krzywą morfologiczną jedynie w nielicznych miejscach Tworząca może przebiegać na zew