Edukacja alternatywna 143
Szkoła waldorfska jest wolnym zrzeszeniem opartym na współpracy rodziców, nauczycieli i uczniów. Jest instytucją samorządną, pozbawioną dyrektora i struktury hierarchicznej, zarządzaną przez kolegium nauczycielskie (radę pedagogiczną). Jest to 12-letnia szkoła średnia, zwana najczęściej Wolną Szkołą Waldorfską (w Szwajcarii nazywana jest Szkołą Steinera).
W planie kształcenia są przedmioty:
główne:
język ojczysty, matematyka, historia, biologia, geografia, fizyka, chemia; przedmioty te zajmują ważne miejsce w edukacji dzieci;
artystyczrię;^%
plastyka, muzyka, eurytmia, zaś w klasach starszych historia sztuki (zarówno plastyki jak i muzyki), różne formy działalności teatralnej (raz w miesiącu są wystawiane sztuki) 11 teatralizacja charakteryzuje cały proces nauczania;
praktyczne: ’’A
szycie, gotowanie, stolarstwo, garncarstwo, oprawa książek, wiklin iarstwo, kamieniarstwo, kowalstwo, ogrodnictwo, itp. — wybór tych zajęć zależy od wieku dziecka oraz zainteresowań.
Wymienione grupy przedmiotów uzupełniają występujące we wszystkich klasach: gimnastyka, religia, dwa nowożytne języki obce —- najczęściej francuski i niemiecki, w tym także nierzadko język rosyjski. W niektórych szkołach uczą od klasy V greki i łaciny.
Od klasy I do VIII wszystkie przedmioty główne nauczane są przez jednego nauczyciela. Musi to być ktoś wszechstronnie wykształcony oraz oczywiście mieć także odpowiednie umiejętności artystyczno-praktyczne.
Wiedzę z zakresu przedmiotów głównych przekazuje się w tzw. „epokach". Organizacja nauczania „epokowego" polega na tym, że w okresie od dwóch do czterech tygodni każdego dnia w czasie dwóch godzin uczy się jednego tylko przedmiotu