IMGi72 (2)

reakcji, działaniom w różnych sprzyjających okolicznościach uraz rozpoznawaniu zjawisk zachodzących między dziećmi, dostrzeganiu właściwości psychoruchowego rozwoju dziecka. Obserwacja pomaga nauczycielowi stawać się bardziej obiektywnym w ocenie rozwoju dzieci i efektów własnych oddziaływań pedagogicznych. Obserwacja wtedy będzie skutecznym i obiektywnym narzędziem poznawania i rozumienia dziecka, jeżeli spostrzegać i rejestrować będziemy to, co rzeczywiście zaszło, co dziecko robi, mówi, nie zaś to, co stanowią sądy, wnioski, opinie oparte wyłącznie na arkuszu obserwacyjnym.

Chcąc prowadzić obserwację dziecka, należy przedtem zastanowić się, na co trzeba zwrócić uwagę, co i w jakim celu obserwować oraz jakiego rodzaju i w jakich sytuacjach obserwację zastosować.

Po co obserwujemy dziecko?

1)    Odpowiedz, brzmi: aby w jedną całość połączyć wiedzę teoretyczną z doświadczeniami praktycznymi. Wykorzystać ją w nazywaniu i interpretowaniu mechanizmów rozwoju konkretnego dziecka, odkryciu przyczyn powstałych problemów rozwojowych i wychowawczych. W procesie obserwowania, analizowania i interpretowania zachowań nauczyciel odkrywa wartość wiedzy psychologicznej i pedagogicznej, dzięki której może powiedzieć, dlaczego Marysia jest smutna, często płacze, a Bartek lubi dominować, nie chce się bawić, lepić z gliny. Niektóre dzieci są uważane za wstydliwe, bezradne, nadmiernie podniecone, ugresywne, inne (podporządkowane lub zachowawcze). Te impresje nauczycielu powinny być zweryfikowane za pomocą obiektywnych metod i narzędzi. Inaczej bowiem mogą być krzywdzące, nieprawdziwe, co z kolei prowadzi do mylnych zachowań nauczyciela.

2)    Aby ocenić poziom rozwoju różnych umiejętności dziecku: obserwacja służy jako narzędzie poznania i weryfikowania spostrzeżeń nauczyciela na temat dziecka z jego rzeczywistymi zachowaniami. Dobrze zaplanowana, przemyślana i prawidłowo zapisana oraz obiektywna obserwacja jest bardzo użytecznym narzędziem pracy dla