IMGt86

się w odpowiedzi na liniowe przyspieszenie, kryształki w woreczku lub łagiewce, naciskając na galaretowatą membranę, odchylają włoski do tylu,

Jak funkcjonuje układ przedsionkowy?

Większość neuronów przedsionkowych emituje stały strumień impulsów. Dzieje się to dzięki ruchowi włosków w kanałach półkolistych, w woreczku i łagiewce, który wzbudza impulsy nerwowe przez zmianę potencjałów elektrycznych w przylegających komórkach nerwowych.

System przedsionkowy posiada kompleks dróg nerwowych łączących go z mózgiem i rdzeniem kręgowym. Naukowcy zgadzają się z tym, że wszystkie nerwowe impulsy przedsionkowe zmierzają zarówno do pnia mózgu, jak i do móżdżku. Impulsy te są przesyłane w pierwszej kolejności do jąder przedsionkowych w pniu mózgu, gdzie również docierają informacje somatyczne (z ciała), szczególnie te pochodzące z mięśni szyi, i wzrokowe, informujące nas o kątowej pozycji naszej głowy. Następnie po ich koordynacji przesyłane są z powrotem do mięśni oczu i rdzenia kręgowego, gdzie powstają odruchy posturalne pomagające utrzymać równowagę.

Kompleks przedsionkowo-móżdżkowy oraz twór siatkowaty otrzymują informacje wejściowe z receptorów wzrokowych i somatycznych człowieka. Wszystko to daje nam wiedzę na temat intensywności bodźców zmysłowych, współpracy wielu zmysłowych układów nerwowych i obszer-ności integracji sensorycznej dokonującej się w pniu mózgu.

Na podstawie tej wiedzy Ayres uważała, że system przedsionkowy jest bardzo ważny, ponieważ wzmacnia działanie układu nerwowego w taki sposób, że może on funkcjonować bardziej efektywnie. Przygotowuje go do działania oraz prowadzi do współpracy z innymi układami czuciowo--ruchowymi.

Układ przedsionkowy (zmysł równowagi) rozwija się bardzo wcześnie w okresie prenatalnym w ciągu pierwszych dziesięciu tygodni po zapłodnieniu. Jego rozwój wspomagają ruchy ciała matki podczas codziennych aktywności.

Receptory układu przedsionkowego uważane są za najbardziej wrażliwe spośród wszystkich narządów zmysłów. Oceną jego wzrostu i rozwoju są reakcje mięśni oczu i szyi, zarówno podczas najwcześniejszych ruchów noworodka, jak i w późniejszych okresach życia.

Ważną kliniczną obserwacją w ocenie integracji sensorycznej jest reakcja okoruchowa. Było to istotne odkrycie dokonane przez Ayres dzięki

52