4. TEORIA SILNIKA SKOKOWEGO 122
Równania napięć na uzwojeniach stojana
u - Rh - - "d/2 + • £- (AW>„, cospfl) = 0 (4.63)
LAJ-2- - ^LAI1. + £[mmcosj>(9-z)] = 0 (4.64)
Należy zwrócić uwagę, że ponieważ moment reluktancyjny jest w tym przypadku pomijalnie mały, wobec tego indukcyjność własną L i wzajemną M przyjęto jako zależną od kąta 0.
Równania zostaną zlinearyzowane przy założeniu, że nieznaczne zakłócenie położenia 30 (t) w stosunku do położenia równowagi jest związane z odpowiednimi zmianami prądów: 3Jk(t) oraz 312(t). Gdy I0 oznacza prąd ustalony w obu pasmach, a kąt równowagi wynosi t/2, wówczas zlinearyzowane równania prezentują się następująco:
m + -DA (50) + 2p*>Pm N„ cos (P2T- j ( ) +
+p<P,„Nsm fP2r j (5/, -Sl2) = 0 (4.65)
K (51,) + (51,) + (SI2) -p<Pm N sin (P-) 1 (50) = 0
(4.66)
R(5h)+ “ «/2)+ («.)+^ATsin(PM d (<50) = 0
(4.67)
Dla wygody podstawiono w dalszym ciągu: 30 — 0': 3 Ą = /j oraz Ó 12 = l’2■ Rozpatrując przypadek, kiedy wirnik zostaje uwolniony ze stanu spoczynku w swoim położeniu równowagi przy kącie 0h rozwiązanie równań (4.65), (4.66) i (4.67) w postaci operatorowej przyjmie postać
li =
(4.68)
+
(4.69)
gdzie:
(470)
(4.71)
2p2<P,n NI0 cos
....
(4.72)
Przed przystąpieniem do rozwiązania równań rozpatrzmy podobne równania silnika skokowego o wirniku reluktancyjnym, którego elementarny model przedstawia rys. 4.18b.
lndukcyjności własne i wzajemne uzwojenia dwupasmowego (rys. 4.1 Sb) mają ogólną postać
LX1 = L0 +LZ cos 2p0 (4.73)
L22 = L0 + L2 COS 2/7 (0 - t) (4.74)
Mi2 = - M0+M2co$2p( 0-~ (4.75)
Znak minus przed indukcyjnością wzajemną M0 w równaniu (4.75) oznacza, że dodatni prąd w jednym uzwojeniu wytwarza ujemny strumień skojarzony w drugim.
Wypadkowy moment obrotowy wytwarzany przez prądy /l oraz I2 określa wzór
M =
dLn
dfl
+
1 j2 dL22_
2 2 dćT
+ /i/a
ÓM1
dO
(4.76)
Równanie ruchu
(4.77)
2 ~ + ff~ + / jPL2 sin 2pO + / \ pL2 sin 2p (0 — r) + + /i h 2pM2 sin 2/? — yj =0