kryzysy marokańskie (37)

Protokół dodatkowy

W chwili przystąpienia do podpisywania aktu generalnego konferencji w Algesiras delegaci... [następuje wyliczenie państw wymienionych we wstępie z wyjątkiem Maroka],

biorąc pod uwagę, że delegaci Maroka oświadczyli, iż nie są w tej chwili w stanie złożyć swych podpisów, ponieważ oddalenie nie [pozwala im na uzyskanie w. krótkim przeciągu czasu odpowiedzi Jego Sułtańskiej Mości odnośnie do punktów, które uważali za konieczne Jemu przedłożyć,

• zobowiązują się wzajemnie na. mocy posiadanych pełnomocnictw do połączenia swych wysiłków w celu uzyskania całkowitej ratyfikacji przez Jego Sułtańską Mość wspomnianego aktu generalnego oraz w celu równoczesnego wprowadzenia w życie reform, które są w nim przewidziane i które są nierozerwalnie związane jedne z drugimi.

W wyniku powyższego delegaci postanawiają obarczyć Jego Ekscelencję P. Malmusi, ministra Włoch w Maroku i dziekana korpusu dyplomatycznego w Tangerze, podjęciem niezbędnych kroków w tym celu i zwróceniem uwagi Jego Sułtańskiej Mości na ogromne korzyści, jakie wynikną dla Jego Cesarstwa z postanowień przyjętych w czasie konferencji przez jednomyślną zgodę mocarstw sygnatariuszy,

. Zgoda wyrażona przez Jego Sułtańską Mość na akt generalny konferencji w Algesiras będzie zakomunikowana za pośrednictwem rządu Jego Katolickiej Mości rządom innych mocarstw sygnatariuszy. Zgoda ta będzie miała taką samą moc, jak gdyby delegaci Maroka złożyli swe .podpisy na akcie generalnym i zastąpi ratyfikowanie przez Jego Sułtańską Mość.    ‘

[następują podpisy],

98, KONWENCJA MIĘDZY WIELKĄ BRYTANIĄ A CHINAMI W SPRAWIE TYBETU .    Pekin, 27 kwietnia 190G r.¹,

G. E. P. Hertslct: op. cit„ 1008, t. Ę s. 202.

*    (w wyjątkach)

Zważywszy, że JKM Król Wielkiej Brytanii etc.... oraz JCM Cesarz Chin pragną szczerze utrzymać i uwiecznić stosunki przyjaźni oraz .pełne porozumienie istniejące obecnie między ich Cesarstwami;

zważywszy, że odmowa ze strony Tybetu uznania ważności oraz .pełnego wprowadzenia w życie konwencji nngielsko-chińskiej z dnia 17 marca 1890 r. i regulaminu z dnia 5 grudnia 1893 r. postawiła rząd brytyjski

wobec konieczności podjęcia kroków w celu zabezpieczenia swych praw i interesów uznanych na podstawie powyższych konwencji i regulaminu; :    zważywszy, że dnia 7 września 1904 r. podpisano w Lhassie w imieniu

Wielkiej Brytanii i Tybetu konwencję składającą się z dziesięciu artykułów, którą w imieniu Wielkiej Brytanii ratyfikował dnia 11 listopada 1904 £. Wicekról i Gubernator Generalny Indii, a dó której była dołączona w imieniu Wielkiej Brytanii deklaracja zmieniająca jej postanowienia pod pewnymi warunkami;

Jego Brytyjska Mość i JCM Cesarz Chin postanowili zawrzeć w tych sprawach konwencję i w tym celu mianowali swymi pełnomocnikami [następują nazwiska pełnomocników],

którzy po okazaniu sobie 'wzajemnie swych odnośnych .pełnomocnictw oraz po uznaniu ich za dobre i wystawione w należytej formie zgodzili się na zawarcie następującej konwencji składającej się z sześciu artykułów:

Art. 1. Potwierdza się niniejszym konwencję zawartą dnia 7 września 1904 r. przez Wielką Brytanię i' Tybet, której teksty w językach angielskim i chińskim ze zmianami wprowadzonymi przez załączoną do niej deklarację dołącza się do niniejszej konwencji jako załącznik, a obie Wysokie Umawiające się Strony zobowiązują się przedsięwziąć w każdym czasie takie środki, jakie mogą okazać się niezbędne dla zapewnienia wykonania wyszczególnionych w niej postanowień.

Art. 2. Rząd Wielkiej Brytanii zobowiązuje się nie anektować terytorium tybetańskiego ani nie mieszać się do administracji Tybetu. Rząd chiński zobowiązuje się również, że nie pozwoli żadnemu innemu obcemu państwu mieszać się w sprawy terytorium ani w wewnętrzną administrację Tybetu.

Art. 3. Udziela się koncesji wymienionych w art. 9 d) konwencji zawartej dnia 7 września 1904 r. przez Wielką Brytanię i Tybet wyłącznie Chinom lub ich obywatelom, jednak uzgodniono z Chinami, że Wielka Brytania będzie miała prawo zakładać linie 'telegraficzne łączące targi wyszczególnione w art. 2 wyżej wzmiankowanej konwencji z Indiami.

Art. 4. Postanowienia konwencji angielsko-chińskiej z r. 1890 i regulaminu z r. 1893 pozostają w dalszym ciągu całkowicie w mocy, z uwzględnieniem treści niniejszej konwencji i załącznika do niej.

Art. 5. Teksty angielski i chiński niniejszej konwencji zostały starannie ze sobą porównane i uznane za odpowiadające sofcie; jednak w przypadku, gdyby okazała się między nimi jakakolwiek różnica w treści, wtedy tekst angielski będzie uważany za autentyczny.

Art. 6. Konwencja będzie ratyfikowana przez monarchów obu krajów i dokumenty ratyfikacyjne zostaną wymienione w Londynie w ciągu trzech miesięcy licząc od daty podpisania przez pełnomocników obu mocarstw...

1

Do konwencji niniejszej została włączona konwencja między Zjednoczonym Królestwem a Tybetem, podpisana w Lliassic 7 września 1904 r.

Dokumenty ratyfikacyjne wymieniono w Londynie 23 l'pca 190G r.