546 1 Rozdział 35 II B
. COj wchodzący szybko do krwinki czerwonej podlega jednej z dwóch reakcji.
a. Reaguje z wodą, tworząc H2C03. Reakcja ta jest katalizowana przez anhydrazę węglanową w krwince czerwonej. H2C03 dysocjuje na HC03" oraz jon H\ buforowany głównie przez bufor hemoglobinowy. Większa częśó utworzonego w krwince czerwonej HC03“ dyfunduje do osocza, ulegając wymianie z jonem Cl', który wchodzi do krwinki.
b. C02 łączy się z grupami aminowymi hemoglobiny odtlenowanej, tworząc karbami-nohemoglobinę. Karbaminohemoglobina dysocjuje na anion karboksylowy oraz jon Hł, zobojętniany przez bufory hemoglobiny w reakcji:
Hb • NH2 + C02 || Hb - NHCOO- + H*
7. Odłączenie 02 od oksyhemoglobiny zmienia ją w hemoglobinę odtlenowaną, która ma większą zdolność łączenia jonów H+ powstających w wyniku jednoczesnej dyfuzji CO . Odłączenie 02 od hemoglobiny ułatwia również transport C02 w postaci karba-minohemoglobiny w krwince czerwonej. Jeden mmol oksyhemoglobiny zawiera około 0,1 mmol karbaminohemoglobiny, natomiast jeden mmol hemoglobiny odtlenowanej - około 0,3 mmol karbaminohemoglobiny.
1. Co oznacza tzw. zasada izohydrii?
2. Jak można oszacować względne znaczenie buforów zewnątrz- i wewnątrzkomórkowych?
1. Zasada izohydrii oznacza, że stosunek kwas/zasada dla wszystkich par buforów (tzn. H2C03/HC03r, HjPOj/ HP042~, H* • białko/białczan') ulega zmianie równolegle ze zmianą stężenia jonów HP w roztworze. Oznaczenie tego ilorazu dla pojedynczego buforu pozwala na oszacowanie tego ilorazu dla innych par buforów w roztworze. Prawo zachowania masy w przypadku [HP] można przedstawić jako:
[ir] = K I3AL.
1 1 * [A']
Jeżeli w roztworze znajduje się kilka buforów, wówczas:
[Hłl = K [HąCOal _ v [H2P04-1 _ y [H» - białko]
M [HC03-] a2 [HP042-] [białczan'] ’
gdzie Kjj, i są stałymi dysocjacji dla każdej z par.