ListDoMarcelli
8

29, 30 Porfiriusz z Tyru

29    Mr]8e amtópeGa Tf)y aapKa wg Twy peyaXwy KaKwy amay pr)8’ eig Ta npaypaTa Tpenwpey Tag 8ua4)Opiag, ey 8e Tfj i|;uxxi Tag TOUTwy amag paXXoy £r)Twpey Kai anoppi^ayTeg naaay paTaiay Twy ecjnipepwy ope£iy kol eXm8a 0X01 yeywpeGa eairrwy’. ^C,1H yap 8ia c)>ó(3oy Tig KaKoSaipoyel r\ 8i’ aópiaToy kol Keyf)y emGupiay a Tig xaXiywy SwaTai TÓy parapioy eairrw nepinoifiaai Xiyicrpóy ' ’E(j)’ oaoy 8’ ay apr|xayfig, Xf|0i] Tf|g cjwaewg apr|xayeLg-auTfi yap aopiaToug 4)ó(3oug Kai eniGupiag npoapdXXeig’. 'Kpelaaoy 8e aoi Gappely enl aTi(3a8og KaTaKeipeyi] f| TapaTTea0ai XP^UCT0^v exouafl KXiypy Kai noXi>TeXfj Tpane£ay’. '’E£ epyaaiag OppywSoug ouaiag pey TrXf|0og awpeueTai, (3iog 8e TaXainwpog awiaTaTai’.

30    ' ’A<j>ix7LoXóyriToy pr)8ey fjyoO pooóapg Tpg aapKÓg (3oay TT]y 4juXÓ^v- AapKÓg 8e <j)wyf] pr) neiyrjy, pf) Supfjy, pf] ptyoiiy. Kai Tairra Tpy 4>UX0^V X^a^^eTrd^y M-£^y KwXuaai, ema(j)aXeg 8e napaKouaai Tpg napayyeiAaapg cj>ucrewg auTfj 8ia Tpg Trpoa^uoOg auTr) auTapKeiag Ka0’ ppepay’- Kai 'Ta napa rf|g tux0? piKplrrepa 8i8acn<:ei yopi£eiy, Kai eim>x<>^yyTag pey yivw(7K€iy arn^ely, 8uaTux^oyyTa^ 8e pf) napa peya TĆ0ea0ai wy to euTuyety Kai 8exea0ai pey a0opu(3wg Ta napa Tfjg ti^O? dya0a, napaTeTayGai 8e npóg Ta nap’ airrf|g Sokowto eiyai Kara^- [Kai] wg €(f)f|pepoy pey nay to Twy noXXwy aya0óy eam, ao(J>ia 8e Kai emaTripr) ouSapwg tux^t1? ko i y wy e i

29    Nie oskarżajmy ciała o to, że jest przyczyną największego zła, jak i nie przypisujmy samopoczuciu winy za złe czyny; raczej szukajmy ich źródeł w naszej duszy, wykorzeniając wszelkie próżne pożądania, jak i złudne nadzieje, stańmy się panami samych siebie¹¹⁴. „Jeśli jest się nieszczęśliwym, to albo z bojaźni, albo z powodu błahych pragnień pozbawionych miary. Powściągając te uczucia można osiągnąć szczęście, jak i rozumność ”¹¹⁵. „Tak długo jak pozostajesz w stanie niepokoju, zapominasz o swojej naturze, gdyż żyjesz w lęku i wśród nieograniczonych pragnień”¹¹⁶. „Lepiej byłoby dla ciebie pełnym ufności¹¹⁷ spocząć na łożu z liści, niż w zatroskaniu lec na sofie ze złota przy okazałym stole”¹¹⁸. „Praca w utrapieniach powiększa stos bogactw, ale i życie popycha w nędzę”¹¹⁹.

30    „Nie sądź, że jest czymś nienaturalnym równoczesny krzyk ciała i duszy. Krzyk ciała to wołanie o zachowanie od głodu, pragnienia, zimna¹²⁰. Trudno jest duszy je powstrzymać, a i niebezpieczne jest lekceważenie tych naturalnych potrzeb. Przypominają one duszy ojej wrodzonej zdolności do codziennej samowystarczalności¹²¹”¹²². „Owa zdolność poucza duszę, jak minimalizować ciosy Losu, to znaczy: kiedy jest się szczęśliwym, należy nauczyć się znosić nieszczęście, zaś w nieszczęściu nie należy podziwiać tych, którym się powodzi; [dalej,] otrzymywać ze spokojem od Losu dobre dary, ale i przygotować się na przyjęcie tych złych. Ulotne są dobra otrzymane przez gawiedź, mądrość i wiedza nie mają nic wspólnego z Losem”¹²³.

¹¹⁴    Por. Fedon, 79 d.

¹¹⁵    Por. Epikur,//: 485 U; 238 A.

¹¹⁶    Por. Epikur,//: 203; 198 A.

¹¹⁷    Termin Epikura, oznaczający „pogodę odwagi”.

¹¹⁸    Por. Epikur,//: 207 U; 126 A; por. Pyth., 29; Stob., III. 1.34;

¹¹⁹    Por. Epikur,//: 480 U; 236 A.

¹²⁰    Por. Gnomol. Vatic., 33 a; Sen., Ep. ad Luc., 4.10; Stob., IV.37.13; Pyth., 98; Stob., IV.37.13.

¹²¹    Por. Cicero, Tusculanae disputationes, V.35.102: cotidie nos ipsa natura admo-net ąuam paucis, quam parvis rebus egeat, ąuam vilibus.

¹²²    Por. Epikur,//: 200 U; 225 A

¹²³    Por. Epikur,/: 489 U; 210 A. Por. Pyth., 60; Gnomol. Byz., 111.

61