NoB
8

38    NAUKA O BOGU

Jezusa jest podstawą dziecięctwa Bożego ludzi, którzy należą do Jezusa, „Bóg zesłał swego Syna, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo" (Ga 4,5). W tym momencie Apostoł odwołuje się do Ducha Świętego: „Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg wysłał do serc waszych Ducha Syna swego, który woła Abba, Ojcze! A zatem nie jesteś już niewolnikiem, lecz synem. Jeżeli zaś synem, to i dziedzicem z woli Bożej" (Ga 4,6-7). Według Rz 8,29 powołanie chrześcijan polega na tym, „by stali się na wzór obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu braćmi".

g) Relacja Ojciec - Syn ma również szczególną wagę dla eschatologicznego dopełnienia człowieka. Tekst 1 Kor 15,22-28 mówi o przebiegu wydarzeń na końcu czasów, po których nastąpi absolutne panowanie Boga:

„W Chrystusie wszyscy będą ożywieni, lecz każdy według własnej kolejności. Chrystus jako pierwszy, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia. Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu i gdy przekona wszelką Zwierzchność, Władzę i Moc. Trzeba bowiem, ażeby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy Jako ostatni wróg zostanie pokonana śmierć. Wszystko bowiem rzucił pod stopy Jego. Kiedy się mówi, że wszystko jest poddane, znaczy to, że z wyjątkiem Tego, który Mu wszystko poddał. A gdy już wszystko zostanie Mu poddane, wtedy i sam Syn zostanie poddany Temu, który Synowi poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich".

Syn został przedstawiony w tym tekście jako drugi, ostało czny Adam (w. 20-22). Jako takiemu wszystko zostało złożono pod stopy (Ps 110,1), na koniec nawet śmierć. Sprawcą tego wszystkiego jest Ojciec. Kiedy wszystko zostało poddane pod panowanie Chrystusa, staje się On działającym podmiotem Jako Syn poddaje się ojcu, który przedtem wszystko Jemu i u ul dał, „aby Bóg był wszystkim we wszystkich" ⁹. Cel stworzenia zostaje tutaj przedstawiony jako działanie osobowe, jako intnrakęja między Ojcem i Synem.

h) Przywołany wyżej cytat rzuca światło na treść wypo-i"dzi o Panu (Kyrios), które, jak już wspomnieliśmy, zajmują pierwsze miejsce w chrystologii Pawiowej. Jezus jest Panem, ponieważ jest Synem. Jako Pan żyje „ku chwale Boga Ojca" (l'lp 2,11)¹⁰.

1) Relacje między Ojcem i Synem, między królowaniem < >)ca i królowaniem Syna, przedstawia Paweł stosując przyimki w" i „przez" oraz „dla". Na szczególną uwagę zasługuje tutaj pi/.yimek „przez" (dia) wskazujący na pozycję Chrystusa jako pośrednika, a także na Ducha Świętego, „przez" którego ¹ lirystus działał. Jako przykład zacytujmy jeden tylko tekst:

„Dla nas istnieje tylko jeden Bóg, Ojciec, od którego wszystko pochodzi i dla którego my istniejemy, oraz jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko się stało i dzięki któremu także my jesteśmy" (1 Kor 8,6).

Dwa razy została tu podkreślona „jedność". Paweł nie nizważa, jaki jest wzajemny stosunek obu tych jedności, ale w każdym razie nie dostrzega współzawodnictwa. „Wszystko" i „my" odnosi się zarówno do Ojca, jak i do Pana, obaj więc muszą we wzajemnym stosunku być jednością, którą można nizumieć tylko osobowo.

⁰ Tekst jest trudny gramatycznie. Przekład dosłowny brzmi: „aby Bóg był wn/ystkim we wszystkich". Chodzi zapewne o nowe stworzenie w sile żyda linga. Por. W. Thilsing, Gotł und Christus in derpciulinischen Soteriologie I: Per l liristum in Deum. Das Verhaltnis der Christozentrik z nr Theozentrik (NTA 1/1), i Ulnster 1986, 246.

¹⁰ Stosunek Ojciec-Kyrios to jeszcze jedna podstawa włączenia wierzą-yrh w panowanie Chrystusa: 1 Kor 3,21-23; por. Ga 5,1.