Obraz4 (6)

146

146

indywidualnie do przewidywanego zakresu mierzonych ciśnień. Jednak bezwładność ruchomych części, tarcie wewnętrzne, niedokładność odwzorowania ruchu, a także bardzo wąskie pasmo przenoszonych częstotliwości ograniczało możliwość stosowania rozwiązań tego typu; tylko późniejsze rozwiązania wyposażone w sprężynę prętową wykazywały lepsze własności częstotliwościowe i mogły być wykorzystane w badaniach przy prędkościach obrotowych do około 2500 obr/min (indykator firmy Maihak).

W latach 1910-1940 próbowano ulepszać indykator)' mechaniczne przez zmniejszenie bezwładności części ruchomych i zwiększenie dokładności rejestracji. Przykładem może być indykator typu Famboro, w którym sprężynę śrubową zastąpiono membraną poddaną ciśnieniu sprężonego gazu pomocniczego, a pisak mechaniczny zastąpiono przesuwającą się nad papierem elektrodą iskrownika. Stroboskopowy charakter rejestracji powodował zapisanie poszczególnych punktów wykresu z kolejnych cykli, tworząc wykres ąuasi-uśredniony .

Współczesną odmianą indykatorów mechanicznych są stosowane obecnie w praktyce warsztatowej urządzenia do oceny równomierności maksymalnego ciśnienia sprężania w poszczególnych cylindrach, jak pokazano na rys. 10.3 na przykładzie maksymanometru firmy Moto-Meter.

Indykatory optyczne wyposażone są w lusterko, którego odchylenie jest wywoływane nichem membrany poddanej działaniu ciśnienia z cylindra silnika. Odbity przez lusterko promień świetlny, padając na błonę fotograficzną lub papier światłoczuły, zostaje utrwalony jako odwzorowanie zmian ciśnienia pod membraną, a możliwa znaczna odległość między lusterkiem a światłoczułym nośnikiem pozwalała na zwiększenie czułości pomiarów. Mniejsza bezwładność ruchomych części w porównaniu do indykatorów mechanicznych umożliwiała poszerzenie zakresu ich zastoso-

" Por. opis [67], s. 44 i n.