6. Przyczyny dymienia i czadzenia pieców
W najlepiej wykonanym piecu paliwo nie spala się całkowicie: pewna część jego jest w ogóle nie palna (składniki mineralne), i pozostaje w piecu w formie popiołu. Pewna zaś ozęść osiada w formie lotnej sadzy w mniej nagrzanych kanałach piecowych,, w kominie lub wylatuje w powietrze w farmie dymu. Razem z dymem ulatnia się również i tak zwany „czad" (tlenek węgla), który składa się z niedopalonych gazowych cząsteczek paliwa. Czad jest gazem bardzo niebezpiecznym dla zdrowia, a zaczadzenie może powodować śmierć.
Jeżeli komin jest uszkodzony lub przeciążany zbyt dużą iloś- j cią włączonych pieców, i gazy spalinowe nie mają wolnego ujścia w powietrze, będą one przedostawać się z pieca do opalanego pomieszczenia.
Drugą często spotykaną przyczyną dymienia pieców są otwarte drzwiczki wycierowe w piwnicy, umieszczone w pionie danego przewodu. Zbyt duży dopływ do komina zimnego powietrza z dołu zmniejsza tzw. ciąg pieca i gazy spalinowe zamiast do komina szukają ujścia do pokoju.
Jedną z przyczyn uszkodzenia przewodu dość często spotykaną, może być nieszczelność albo wyłom w ściance działowej (fbrszt) pomiędzy przewodami kominowymi lub szczeliny żle wykonanego komina na zewnątrz budynku. Piątego też ściany szczytowe, w których wmurowane są przewody kominowe, powinny być wyrapowane na zewnątrz zaprawą wapienno-cemen-tową, zaś wnętrze przewodów na całej długości wykonane gładko, bez spływających sopli wyprawy murarskiej.
W nowych budynkach często spotykamy się z zawilgoceniem przewodu kominowego lub przemarznięciem. W tym wypadku należy w drzwiczkach wycierowych przepalić wiązką słomy lub papieru, po czym przewód zwykle zaczyna normalnie funkcjonować. Zdarza się niekiedy, że chcąc naprawić uszkodzenia przerwanego forsztu lub sprawdzić prawidłowe połączenie pieca z przewodem, zduni zapalają słomę lub papier w drzwiczkach wycierowych w rurze przy kominie, powodując zapalanie się sadzy szczególnie w domach starych, co może grozić pożarem.
Należy pamiętać, że większe uszkodzenia komina trzeba zgła-H szać do rejonowego kominiarza, który dysponując odpowiednimi ■narzędziami, upoważniony jest do .właściwej naprawy.
Po sprawdzeniu działania komina, należy szukać przyczyny B dymienia w wykonanym piecu. Jedną z przyczyn może być słaby L'dopływ powietrza przez ruszty. Drugą za małe przeloty z kanału do kanału. Trzecią — źle zaprojektowane lub żle wykonane 1 przekroje kanałów piecowych odprowadzających spaliny. Czwartą przyczyną może być zwężenie kanału przez złe wykonanie cegłą F ścian wewnętrznych licowania kaflowego, które odparzając się [/po kilku paleniach opada i zatrzymuje się w kanale pieca, unie-■ możliwi aj ąc normalny przepływ spalin. Piątą przyczyną może B być przepalona rura blaszana, łącząca piec z przewodem komi-nowym.
Przy .piecach- żeliwnych zwłaszcza stałopalnych dymienie H powstaje głównie wskutek używania węgla do palenia zamiast K koksu lub półkoksu, rzadziej — na skutek przypadkowej nie-E szczelności pieca. Konstrukcja kanałów tych pieców jest zbyt Ciasna, przy paleniu choćby w ciągu jednego sezonu węglem kanały całkowicie się zanieczyszczają sadzami.
Zdarzają się też wypadki zaczadzeń w pomieszczeniach ku-| chennych. Powodem tego są- zasuwy kominowe, które zamykane | przedwcześnie powodują wydobywanie się czadu. Mając na i ‘ uwadze bezpieczeństwo i zakaz władz budowlanych, nie należy stosować szybrów w kuchniach. W wypadku ich stosowania należy przy ramie zasuwy pozostawić otwór o średnicy około 3 X 3 cm, przez który przy zasuniętym szybrze spaliny niedo-' palone przedostaną się do komina.
7. Nieszczelność ścian pieca (oblicowania) i jej przyczyny
Jak już wspomniano, szczelność ścian pieca, zależy od umiejętnego wykonania licowania kaflowego, od wyboru i dobrego wykonania odpowiedniego układu kanałów, od dobrze dopasowanych drzwiczek górnych i dolnych i od właściwego wysuszenia pieca. W praktyce często się zdarza, że pomimo zamknięcia drzwiczek hermertycznych w kilka godzin po napaleniu piec staje się zupełnie zimny. Dowodzi to, że ściany pieca są zbyt cienkie i nie
55